30/11/08

ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ο ποιητής του Πύργου και του Κόσμου

Του Διονύση Κράγκαρη*

Είκοσι έξι Νοεμβρίου 2008. Έφυγε ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος. Ενταφιάστηκε το απόγευμα της επόμενης στο νεκροταφείο του Πύργου, λίγο πιο πέρα από τον τάφο του φίλου του ποιητή Τάκη Σινόπουλου. Νέοι οι δυό τους σκάρωναν από κοινού ποιήματα, ορισμένα έχουν συμπεριληφθεί στις συλλογές τους.
*
Φθινόπωρο του 1978. Πριν ακριβώς 30 χρόνια. Έχουμε γνωρίσει τον Γιώργη Παυλόπουλο μέσω του στενού του φίλου και συμπολίτη του Τάκη Σινόπουλου. Το ραντεβού μας είναι στον Πύργο, στα παλιά γραφεία του ΚΤΕΛ όπου ο Παυλόπουλος εργάζεται ως γραμματέας. Ανεβαίνουμε στον όροφο. Μας υποδέχεται ο ποιητής, πάντα κουστουμαρισμένος και άψογος, όπως ο επίσης επιστήθιος φίλος του και πρόωρα χαμένος, πεζογράφος Νίκος Καχτίτσης. Ευχαρίστως θα δεχθεί να έλθει να διαβάσει ποιήματά του στα Λεχαινά. Εκδίδουμε τότε το περιοδικό «Διάλογος» της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, σύλλογος που έγραψε ιστορία πανελλήνιας εμβέλειας..
Είχε προηγηθεί η παρουσίαση από το βήμα του ίδιου συλλόγου στα Λεχαινά, ένα βροχερό βράδυ Πέμπτης του Απρίλη του 1977, του ποιητή Τάκη Σινόπουλου, για πρώτη (και μοναδική) φορά στην Ηλεία. Οι μαγαζάτορες του σταυροπάζαρου που έκλεισαν τα μαγαζιά τους νωρίτερα για να ΄ρθουν ν΄ακούσουν μοντέρνα ποίηση, αληθινά εντυπωστιάστηκαν κι είχαν καιρό να το λένε. Ήταν μάλιστα κι ένας από μας, ο Χρήστος Ντάντος που τραγούδησε με την κιθάρα του ένα μελοποιημένο από τον ίδιο ποίημα του Σινόπουλου.
Όταν λοιπόν τον Γενάρη του 1979 ανέβηκε στο βήμα της δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών ο Γιώργης Παυλόπουλος, για πρώτη φορά κι αυτός ενώπιον του Ηλειώτικου κοινού, για να διαβάσει ποιήματά του, ο δρόμος ήταν πια ανοικτός για μια στενή φιλία και συνεργασία που κράτησε 30 χρόνια.
Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν πάντα κοντά μας, δίπλα και πολλές φορές μπροστά σε κάθε δημιουργική πνευματική κίνηση. Συνεργάστηκε και με τα δύο περιοδικά μας, τον «Διάλογο»(αναφέρω ιδιαίτερα τα αφιερώματα στον Νίκο Καχτίτση και τον Πυργιώτικο Παρνασσό) και το «Εκ παραδρομής». Ερχόταν πάντα στις εκδηλώσεις του «Σταθμού»,πότε για να διαβάσει ποιήματά του, πότε για να παρουσιάσει ομοτέχνους του, πότε σαν απλός ακροατής. Άλλωστε και το σπίτι του , στον Πύργο και στον Άγιο Ανδρέα , όπου περνούσε τα καλοκαίρια του, πιο πολύ ζωγραφίζοντας,ήταν πάντα ανοικτό, με την πάντα πρόθυμη και φιλόξενη σύζυγο του, την κυρία Μήτσα.
Ο Γιώργης Παυλόπουλος (1924-2008), ευτύχησε να έχει λαμπρή ποιητική πορεία. Με τον χαμηλόφωνο πάντα ποιητικό του λόγο, έξοχα αφηγηματικός, μίλησε για τα χρόνια της ζωής του, για την Κατοχή και την Αντίσταση, για τον Εμφύλιο και τους αδικαίωτους αγώνες της γενιάς του, για τον Ερωτα και τον θάνατο. Τα βιβλία του και τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος συμμετείχε σε συνέδρια και παρουσιάσεις ποιητών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ηταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
*
28 Νοεμβρίου. Ο ήλιος έγερνε όταν πήραμε τον δρόμο σκυφτοί, γυρίζοντας από το νεκροταφείο. Στ΄αυτιά μας ακόμη βούϊζαν οι επικήδειοι των φίλων κι οι στίχοι του ίδιου του ποιητή:
«..το φως της ημέρας ήταν σταματημένο και φευγάτο/ και κάποιος κήδευε κάποιον σε μια βάρκα/ έλαμνε αργά κι άκουγα τα κουπιά…αλλά δεν ήξερα σε ποιόν ήθελα να φωνάξω/ γιατί ο άνθρωπος με τα κουπιά κι ο πεθαμένος/ ήμουν εγώ…».
*
Ο Γιώργης Παυλόπουλος έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Το κατώγι(Ερμής 1971),Το σακί (Κέδρος 1980), Τα αντικλείδια (Στιγμή 1988), Τριάντα τρία χαϊκού (Στιγμή 1990), Λίγος άμμος (Νεφέλη 1997), Ποιήματα 1943-1997 (Νεφέλη 2001), Πού είναι τα πουλιά (Κέδρος 2004)και Να μην τους ξεχάσω (Κέδρος υπό έκδοση)




Ο Διονύσης Κράγκαρης είναι μέλος της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα που εδρεύει στα Λεχαινά Ηλείας
(εφημερίδα ΕΠΟΧΗ 30/11/2008)

ΜΥΘΟΙ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ αίσθηση προκάλεσε η διάλεξη του καθηγητή Αλέξη Ηρακλείδη στα Λεχαινά



Αίσθηση,αλλά και αντιδράσεις προκάλεσε η χθεσινή (Σάββατο 29/11) διάλεξη του καθηγητή διεθνών σχέσεων Αλέξη Ηρακλείδη με θέμα "Ελληνοτουρκικές σχέσεις-μύθος και πραγνματικότητα" που οργάνωσε η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα.
Ο ομιλητής παρουσίασε μια τολμηρή ανάλυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από τους μύθους που καλλιεργούν οι δύο πλευρές διαιωνίζοντας μιαν μακραίωνη αντιπαλότητα. Στους μύθους αυτούς αντιπαρέθεσε με ντοκουμέντα την ιστορική πραγματικότητα όπως αυτή προκύπτει μέσα από την πολυεπίπεδη επιστημονική έρευνα.
"Έλληνες-Τούρκοι αποτελούν κλασική περίπτωση «αντίπαλης δυάδας» και βαθιά ριζωμένης εθνικής σύγκρουσης, με πολύχρονη ιστορία αντιπαράθεσης και εχθρότητας, όπως οι περιπτώσεις Γάλλων-Γερμανών (1800-1945), Αρμενίων-Τούρκων, Σέρβων-Αλβανών, Ισραηλινών-Αράβων, Ινδών-Πακιστανών ή Κινέζων-Ιαπώνων. Μάλιστα θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η ελληνοτουρκική αντιπαλότητα είναι από τις ελάχιστες μακροβιότερες συνεχιζόμενες διακρατικές συγκρούσεις.

Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε μαύρα μεταξύ των δύο πλευρών. Από το 1912 και μετά υπήρχαν τρεις περίοδο καλών σχέσεων: 1930-1940, 1945-1954 και 1999-σήμερα (αν και όχι τόσο θερμή όπως 1930-54), δηλαδή είχαμε 1/3 αγαστές σχέσεις, καλή γειτονία.
Με αυτά τα δεδομένα πιο συμπέρασμα άραγε να συνάγει κανείς; Μήπως ότι ο ανταγωνισμός είναι πιο πιθανός, πιο φυσιολογικός στις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών και των λαών τους; Δηλαδή κατά τη γνωστή φράση που ακούγεται «οι Έλληνες και οι Τούρκοι είναι προορισμένοι να είναι εχθροί»;

Στο τέλος ο καθηγητής Αλέξης Ηρακλείδης απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων και τοποθετήσεων του ακροατηρίου, όπως για τα γεγονότα της Σμύρνης, το αν υπήρχε κρυφό σχολειό, το κυπριακό, το Αιγαίο ,τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας κ.α.

26/11/08

Η ΗΛΕΙΑ ΠΕΝΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ


Αύριο το απόγευμα στον Πύργο θα γίνει η κηδεία του ποιητή Γιώργη Παυλόπουλου που έφυγε σήμερα από τη ζωή μετά από μακροχρόνια ασθένεια.

Ο Γιώργης Παυλόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας, στις 22 Ιουνίου 1924, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και Γυμνάσιο. Οι σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν ολοκληρώθηκαν. Εργάστηκε ως λογιστής και γραμματέας σε ιδιωτικούς φορείς. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του το 1943, στο περιοδικό "Οδυσσέας", που εξέδιδε με φίλους του στον Πύργο. Ποιήματα και κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά Ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά έντυπα και ανθολογίες. Συνεργάστηκε με τον φίλο του ποιητή Τάκη Σινόπουλο, σε μια πειραματική γραφή κοινών ποιημάτων, τα οποία συμπεριέλαβε ο Σινόπουλος στο έργο του. Εξέδοσε τις ποιητικές συλλογές: "Το κατώγι" (Ερμής, 1971), "Το σακί" (Κέδρος, 1980), "Τα αντικλείδια" (Στιγμή, 1988), "Τριαντατρία χαϊκού" (Στιγμή, 1990), "Λίγος άμμος" (Νεφέλη, 1997), "Ποιήματα 1943-1997" (συγκεντρωτική έκδοση, Νεφέλη, 2001) και "Πού είναι τα πουλιά" (Κέδρος, 2004). Συμμετείχε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Εκδόθηκε η αλληλογραφία του με το φίλο του πεζογράφο Νίκο Καχτίτση: "Τα γράμματα του Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο", Σοκόλης, 2002. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και συμμετείχε στην ΙΘ' Πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στην Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Ιταλία, Πολωνία, Ρωσία, Η.Π.Α. και Καναδά, και περιέχονται στα διδακτικά βιβλία για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία της Γ' Ενιαίου Λυκείου. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
-----------------------------------------------------------------------------

Τα μέλη της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα εκφράζουν τη βαθειά τους οδύνη για την απώλεια του ποιητή Γιώργη Παυλόπουλου.
Ο Γιώργης Παυλόπουλος υπήρξε μια εξέχουσα πνευματική προσωπικότητα και η αναγνώριση του έργου του είναι παγκόσμια.
Για όλους εμάς υπήρξε δάσκαλος και φίλος. Δίδαξε με τις γνώσεις και το ήθος του και συμπαραστάθηκε σε κάθε προσπάθειά μας, ατομική ή συλλογική.
Η Ηλεία, που τόσο αγάπησε, πενθεί τον Γιώργη Παυλόπουλο. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και θα μας καθοδηγεί το έργο που μας άφησε παρακαταθήκη.

21/11/08

'Ελληνοτουρκικές σχέσεις-μύθος και πραγματικότητα" ομιλία του καθηγητή Αλέξη Ηρακλείδη το Σάββατο 29/11 στα Λεχαινά

Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ ατα πλαίσια των μηνιάτικων εκδηλώσεών της "Βραδιές Σαββάτου", οργανώνει το Σάββατο 29/11/2008,ώρα 7μμ στο Δημαρχείο Λεχαινών, ομιλία του καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ.Αλέξη Ηρακλείδη, με θέμα "Ελληνοτουρκικές σχέσεις-μύθος και πραγματικότητα".

Ο Αλέξης Ηρακλείδης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια (1952) και η μακρινή του καταγωγή είναι από την Κύπρο, από τη Μόρφου και από την Πάφο (το γένος Φικάρδου). Έχει σπουδάσει στην Πάντειο Σχολή και στα πανεπιστήμια Λονδίνου (Unicersity College) και Kent. Έχει διατελέσει εμπειρογνώμων του ελληνικού ΥΠΕΞ (1983-1997) σε θέματα μειονοτήτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους διεθνείς οργανισμούς.



--------------------------------------------------

18/11/08

Οι εκδηλώσεις του 11ου Φεστιβάλ Ολυμπίας

Οι εκδηλώσεις του 11ου Φεστιβάλ Ολυμπίας και της 8ης Camera Zizanio
Γιορτή χαράς και δημιουργίας
Από 22 Νοεμβρίου έως 6 Δεκεμβρίου


Με ταινίες από όλο τον κόσμο, πληθώρα παράλληλων εκδηλώσεων αλλά και ποικίλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, το 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους σας προσκαλεί σε μια μεγάλη γιορτή τέχνης, χαράς και δημιουργίας. Μαζί και η Camera Zizanio, η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας, η οποία για 8η χρονιά συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των νέων της Ευρώπης, που έρχονται στην Ελλάδα για να παρουσιάσουν τις ταινίες τους.

Οι εκδηλώσεις ξεκινούν στις 22 Νοεμβρίου και θα κορυφωθούν στις 6 Δεκεμβρίου, με την απονομή των βραβείων των διαγωνιζόμενων ταινιών του Φεστιβάλ και της Camera Zizanio. Παραγωγοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, θεσμικοί παράγοντες του κινηματογράφου και της εκπαίδευσης από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα επισκεφθούν το Φεστιβάλ. Μαζί τους και πολλές ομάδες παιδιών και εφήβων από περίπου 20 ευρωπαϊκές χώρες, όπου θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν εξαιρετικής ποιότητας ταινίες, αλλά και να πάρουν μέρος σε μια σειρά δραστηριοτήτων, να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και προβληματισμούς, να αναδείξουν τις δεξιότητές τους, να δοκιμάσουν το βαθμό υπευθυνότητάς τους, να διασκεδάσουν, να δημιουργήσουν φιλίες.

Συνοπτικά, οι φετινές εκδηλώσεις, που θα γίνουν σε διάφορους χώρους στον Πύργο, την Αμαλιάδα, τη Ζαχάρω και άλλες πόλεις του νομού, περιλαμβάνουν τα εξής:

Διαγωνιστικό πρόγραμμα 11ου Φεστιβάλ
29 Νοεμβρίου - 6 Δεκεμβρίου, Απόλλων, ώρες 18:00-22:30
Συμμετέχουν συνολικά 36 ταινίες από 25 χώρες (από δώδεκα σε κάθε μια από τις κατηγορίες μεγάλου μήκους, μικρού μήκους μυθοπλασίας και μικρού μήκους κινουμένου σχεδίου).

Διαγωνιστικό πρόγραμμα 8ης Camera Zizanio
28 Νοεμβρίου - 6 Δεκεμβρίου, Συνεδριακό κέντρο νομαρχίας, ώρες 10:30-13:30
Συμμετέχουν συνολικά 315 ταινίες από 29 χώρες (ευρωπαϊκό τμήμα 210, ελληνικό 65, διεθνές πανόραμα 41).

ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ: προβολές-εκδηλώσεις-δραστηριότητες

Ρεμπέτικα για πιάνο και μπουζούκι
22 Νοεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 20:00
Παρουσιάζονται οι «6 λαϊκές ζωγραφιές», έργο 5 για πιάνο, του Μάνου Χατζηδάκι και τα ρεμπέτικα τραγούδια των Τσιτσάνη, Μητσάκη, Χατζηχρήσου και Καλδάρα.

Διαγωγή Κοσμιωτάτη - Μνήμες μαθητών Γυμνασίου Αρρένων Πύργου

23 Νοεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 20:00
Προβάλλεται η ταινία «Ένα σχολείο-Μια ιστορία», των μαθητών Περιβαλλοντικής και Κινηματογραφικής Ομάδας του 1ου Γυμνασίου Πύργου και στη συνέχεια παλαιοί και νεότεροι απόφοιτοι συμπληρώνουν το απουσιολόγιο του Γυμνασίου Αρρένων / 1ου Γυμνασίου Πύργου.

Μ. Καραγάτσης - 100 χρόνια από τη γέννησή του

24 Νοεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 20:00
Προβάλλεται το ντοκιμαντέρ του Τάσου Ψαρρά «Μ.Καραγάτσης» (45΄) από τη σειρά Εποχές και Συγγραφείς της ΕΡΤ και μιλούν για τον συγγραφέα και το έργο του μέλη του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας.

Μ’ ένα φεγγάρι στα μαλλιά - Τραγικές γυναίκες στο αρχαίο δράμα
25 Νοεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 20:00.
Θεατρική παράσταση από τη Θεατρική Ομάδα του Γενικού Λυκείου Ανδραβίδας, που παρουσιάζει οχτώ αρχετυπικές μορφές γυναικών από το αρχαίο ελληνικό δράμα. (Ιφιγένεια, Αντιγόνη, Φαίδρα, Άλκηστη, Ανδρομάχη, Μήδεια, Κλυταιμνήστρα, Εκάβη).

Θάνος Μικρούτσικος-Μίλτος Πασχαλίδης-Ρίτα Αντωνοπούλου
26 Νοεμβρίου 2008, Πανσέληνος Live (Κατάκωλο), ώρα 22:00
Συναυλία.

Ρεσιτάλ Κιθάρας
27 Νοεμβρίου 2008, Δημοτική Αγορά, ώρα 20:00
Η Μπέσσυ Διαγωμά ερμηνεύει H.Villa-Lobos, R.Dyens, A.Piazzolla, Ch.Trenet και Cl.Nougaro.

Μουσική βραδιά

28 Νοεμβρίου 2008, Σταφιδεργοστάσιο ΑΣΟ, ώρα 20:00
Ο συνθέτης Παναγιώτης Κωνσταντακόπουλος παρουσιάζει στο πιάνο συνθέσεις του σε στίχους Νικηφόρου Βρεττάκου και Δημήτρη Μυταρά. Ερμηνεύει η Όλγα Πάσχου.

Ειδική προβολή
29 Νοεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 21:30
Η στάχτη που μένει, του Νίκου Καβουκίδη, που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο του 11ου Φεστιβάλ. Ένα οδοιπορικό του γνωστού κινηματογραφιστή στην κατεστραμμένη από τις φωτιές Ηλεία με τους στίχους του Τάκη Σινόπουλου: «Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους».

Emotion Pictures - Μικρό αφιέρωμα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία
3 Δεκεμβρίου 2008, Συνεδριακό κέντρο νομαρχίας, ώρα 20:00
Προβάλλονται οι ταινίες Θεός στον Ορίζοντα (Λένα Βουδούρη), Το όνειρο της Κύρας ή Ούτε και οι πιγκουίνοι μπορούν να πετάξουν (Γκίζα Χίλλεσχαϊμερ), Δυνατός! (Φίλλις Φέρμερ), Κέβιν: Αφήστε με να ολοκληρώσω! (Γκέοργκ Μπούσεκ). Ακολουθεί συζήτηση.

Ειδική προβολή
4 Δεκεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 17:00
Θεός στον Ορίζοντα, της Λένας Βουδούρη. Ταινία μαθητών του Ειδικού Λυκείου Ιλίου, που συμμετείχαν σε κινηματογραφικό εργαστήρι με υπεύθυνη τη Λένα Βουδούρη. Κεντρική ιδέα αποτελεί η παρουσίαση πορτρέτων των παιδιών μέσα από τα μάτια των φίλων τους.

SchoolCamera - Μαθήματα στο σκοτάδι
1-5 Δεκεμβρίου, Απόλλων & Cineplex Ορφέας (Πύργος), Cine-Cinema (Αμαλιάδα), δημοτικό σχολείο Ζαχάρως, Κουρβισάνειο (Γαστούνη), ώρες 09:00 & 11:00
Προβολές εκτός διαγωνισμού ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά και εφήβους και θίγουν σύγχρονα ζητήματα ή αναφέρονται σε θέματα παιδικής παραβατικότητας, ρατσισμού, οικολογίας, δικαιωμάτων των μειονοτήτων κλπ.

School Camera - Κινηματογραφικά εργαστήρια
29 Νοεμβρίου - 2 Δεκεμβρίου, Πύργος (σε διάφορους χώρους)
Έλληνες και ξένοι επαγγελματίες εισάγουν τα παιδιά στις βασικές έννοιες της 7ης τέχνης και δημιουργούν μικρές ταινίες. Διδάσκουν οι: Νίκος Θεοδοσίου, Γιάννης Χατζηγώγας (ΑΠΘ), Kalman Czibolya (Video and Art Workshop of Mako-Ουγγαρία), Stefan Rajcevic (Media Education Center-Σερβία), Νίκος Σταμπουλόπουλος, Γιώργος Κουρμούζας, Κώστας Κατράκης, Παναγιώτης Κατσαχνιάς, Σπύρος Σιάκας.

School Camera - Master classes
30 Νοεμβρίου 2008, ώρα 16:00 & Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008, Απόλλων, ώρα 16:00
Από τον σκηνοθέτη Ροβήρο Μανθούλη και τον διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Καβουκίδη.

Θεατρικά εργαστήρια
24 Νοεμβρίου – 4 Δεκεμβρίου, σε διάφορες πόλεις και χωριά του ν. Ηλείας
17 εργαστήρια και παραστάσεις για τη μάθηση και την ψυχαγωγία μέσω του θεατρικού παιχνιδιού. Συμμετέχουν η ομάδα τέχνης «Πάροδος» το κουκλοθέατρο «Αγιούσαγια!» κ.ά.

Εικαστικά εργαστήρια
1-5 Δεκεμβρίου 2008, Σταφιδεργοστάσιο ΑΣΟ, ώρες 11.00-13.00
Τρία εικαστικά εργαστήρια για δημιουργική απασχόληση μαθητών δημοτικών σχολείων με τις Έφη Γεωργοπούλου (πηλός), Μαίρη Πέτα (ζωγραφική), Συμώνη Δαδιώτου (μάσκα).

Συγγραφείς στα σχολεία

24 Νοεμβρίου – 4 Δεκεμβρίου, σε διάφορες πόλεις και χωριά του ν. Ηλείας
Οι συγγραφείς Αγγελική Δαρλάση, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Νίκος Θεοδοσίου, Μαρία Παπαγιάννη, Νίκος Πιλάβιος και Πέτρος Τατσόπουλος επισκέπτονται 11 σχολεία και συζητούν με τους μαθητές για τη λογοτεχνία. (Σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου).

Master Class για τραγούδι και πιάνο
Δημαρχείο Πύργου, 30 Nοεμβρίου
Με την mezzo soprano Αλεξάνδρα Γκράβας και τον πιανίστα και συνθέτη Δημοσθένη Στεφανίδη.

Παιδικές στιγμές
22 Νοεμβρίου – 6 Δεκεμβρίου 2008, Δημοτική Αγορά, ώρες 10:00-13:00 και 18:00-20:00
Έκθεση φωτογραφίας της Κανέλλας-Νέλλης Τραγουστή.

Τα παιδιά του κόσμου - Η UNICEF σε δράση

22 Νοεμβρίου – 6 Δεκεμβρίου 2008, Δημοτική Αγορά, ώρες 10:00-13:00 και 18:00-20:00
Έκθεση φωτογραφίας με τις δραστηριότητες της UNICEF.

Κόκκινα φεγγάρια
22 Νοεμβρίου – 6 Δεκεμβρίου 2008, Σταφιδεργοστάσιο ΑΣΟ, ώρες 10:00-13:00 και 18:00-20:00
Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Καραχάλιου.

Μ. Καραγάτσης
24 Nοεμβρίου – 6 Δεκεμβρίου 2008, Δημαρχείο Πύργου, ώρες 10:00-13:00 και 18:00-20:00
Εργοβιογραφική έκθεση για τον συγγραφέα του «Συνταγματάρχη Λιάπκιν», της «Μεγάλης χίμαιρας», του «Κίτρινου φάκελλου» και τόσων άλλων. (Σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου).

Το Φεστιβάλ Ολυμπίας συναντά τα παιδιά και τους νέους της Αθήνας

Αθήνα, cine ΦΙΛΙΠ (Δροσοπούλου & Θάσου 11), 11-17 Δεκεμβρίου 2008, ώρες 18:00-24:00
Προβολή των ταινιών του διαγωνιστικού προγράμματος στο Cine ΦΙΛΙΠ. (Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων).

ΖιζάνιαΦΕΣΤΙΒΑΛ
22 Νοεμβρίου – 6 Δεκεμβρίου 2008, Πύργος, παντού…
Ανεξαρτήτως καιρικών και άλλων συνθηκών, τα «Ζιζάνια» εκδίδουν την ομότιτλη εφημερίδα του Φεστιβάλ, μεταδίδουν τα νέα της διοργάνωσης από τις συχνότητες της ΕΡΑ Πύργου, κυκλοφορούν στα πιο απίθανα σημεία της πόλης, έχουν μάτια και αυτιά παντού και αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι παράξενο μπορεί να συμβεί.


***
Το Φεστιβάλ διοργανώνεται με την ενίσχυση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας και του Υπουργείου Πολιτισμού. Επίσης ενισχύεται και υποστηρίζεται από τον Δήμο Πύργου, την ΤΕΔΚ Ηλείας, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας / Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το MediaDesk Hellas.Χορηγοί είναι οι εκδόσεις Πατάκη και η ΕΡΤ, που είναι και χορηγός επικοινωνίας. Την ευθύνη της διοργάνωσης έχει ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ με τη συνεργασία της Ηλειακής Αναπτυξιακής Α.Ε. ΟΤΑ.

10/11/08

Σάββατο 29 /11/ 2008, ώρα 7μμ στο δημαρχείο Λεχαινών- Ομιλία του καθηγητή κ. Αλ. Ηρακλείδη με θέμα "Ελληνοτουρκικές σχέσεις -μύθος και πραγματικότητα"


Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ ατα πλαίσια των μηνιάτικων εκδηλώσεών της "Βραδιές Σαββάτου", οργανώνει το Σάββατο 29/11/2008,ώρα 7μμ στο Δημαρχείο Λεχαινών, ομιλία του καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ.Αλέξη Ηρακλείδη, με θέμα "Ελληνοτουρκικές σχέσεις-μύθος και πραγματικότητα".

Ο Αλέξης Ηρακλείδης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια (1952) και η μακρινή του καταγωγή είναι από την Κύπρο, από τη Μόρφου και από την Πάφο (το γένος Φικάρδου). Έχει σπουδάσει στην Πάντειο Σχολή και στα πανεπιστήμια Λονδίνου (Unicersity College) και Kent. Έχει διατελέσει εμπειρογνώμων του ελληνικού ΥΠΕΞ (1983-1997) σε θέματα μειονοτήτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους διεθνείς οργανισμούς.



--------------------------------------------------------------------------------
Βιβλία που έχει γράψει:


Άσπονδοι γείτονες
Υπότιτλος: Ελλάδα - Τουρκία: Η διένεξη του Αιγαίου
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

Το κυπριακό πρόβλημα 1947-2004
Υπότιτλος: Από την ένωση στη διχοτόμηση;
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

Διεθνής κοινωνία
Υπότιτλος: Ιστορία, δίκαιο, θεσμοί, διαχείρηση ένοπλης βίας: Μια εισαγωγή
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

Το Κυπριακό
Υπότιτλος: Σύγκρουση και επίλυση
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

Η Ελλάδα και ο εξ ανατολών κίνδυνος
Υπότιτλος: Αδιέξοδα και διέξοδοι
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Πόλις

Η διεθνής κοινωνία και οι θεωρίες των διεθνών σχέσεων
Υπότιτλος: Μια κριτική περιδιάβαση
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

Η αραβοϊσραηλινή αντιπαράθεση
Υπότιτλος: Η προβληματική της ειρηνικής επίλυσης
Συγγραφέας:Ηρακλείδης, Αλέξης
Εκδότης: Παπαζήσης

Διεθνείς διενέξεις, αντιμετώπιση και επίλυση
Υπότιτλος: Στοιχεία θεωρίας και πράξης
Συγγραφείς:Ηρακλείδης, Αλέξης, Κωστάκος, Γιώργος, Φραγκονικολόπουλος, Χρήστος Α.
Εκδότης: Σιδέρης Ι.

27/10/08

Βραδιές Σαββάτου Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ


Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησαν όσοι πολίτες συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο 25/10 στο μπαράκι του σιδηροδρομικού σταθμού Λεχαινών, την ομιλία του δασολόγου και δρ Βιολογίας κ.Κώστα Ποϊραζίδη με θέμα "οι κλιματικές αλλαγές και οι επιπτώσεις τους στα οικοσυτήματα και τα δάση".
Ο ομιλητής παρουσίασε αναλυτικά στοιχεία και αναφέρθηκε ειδικότερα στις συνέπειες από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 που κατέκαψαν την Ηλεία. Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση΄.
Η επόμενη εκδήλωση της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα έχει ορισθεί για το Σάββατο 29/11 με την ομιλία του καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Αλέξη Ηρακλείδη με θέμα "Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μύθος και πραγματικότητα".

21/10/08

ΣΑΒΒΑΤΟ 25/10 ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΦΡΑΓΜΑ

Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΙΣ ΜΗΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΤΙΤΛΟ "ΒΡΑΔΙΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ".
Εναρξη των φετεινών εκδηλώσεων θα γίνει το Σάββατο 25/10 ,ώρα 8μμ, στο καφενείο του Σιδηροδρομικού Σταθμού Λεχαινών με θέμα "Οι Κλιματικές αλλαγές και οι επιπτώσεις τους στα οικοσυτήματα και τα δάση" .Ενα επίκαιρο και φλέγον θέμα που θα αναπτύξει ένας ειδικός επιστήμονας, ο δασολόγος και δρ Βιολογίας κ.Κώστας Ποϊραζίδης.
Οι φετεινές εκδήλώσεις της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα, που πραγματοποιούνται για 6η συνεχή χρονιά, έχουν κεντρικό θέμα "Κοινωνία και περιβάλλον" και έχουν κληθεί να συμμετάσχουν ως ομιλητές γνωστοί καθηγητές Πανεπιστημίου, επιστήμονες, συγγραφείς, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι.

28/9/08

Μέρες του Σεπτέμβρη...


Το φορτηγάκι σταμάτησε για λίγο στην πλατεία. Λουδοβίκος.Αντίκες,παλιά έπιπλα.Στο φόντο η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, κλειστή,χτυπημένη βαρειά από το σεισμό της 8ης Ιουνίου.

Η μοίρα των κτιρίων και των ανθρώπων...


Το παλιό αρχοντικό του Βέϊκου.Κάποτε στέγαζε το πρώτο δημοτικό σχολείο Λεχαινών. Τη δεκαετία του ΄90 βάφτηκε ροζ για να στεγάσει μπαρ. Τώρα καταρρέει περιμένοντας την κατεδάφιση...

28/7/08

ΟΙ ΜΠΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΤΩΝ ΛΕΧΑΙΝΩΝ


ΟΙ ΜΠΟΥΛΕΣ της Νάουσας και οι Γενίτσαροι των Λεχαινών συναντήθηκαν καλοκαιριάτικα (26/7) στο προαύλιο του Γυμνασίου Λεχαινών, για πρώτη φορά στα χρονικά αυτών των δύο καθαρά αποκριάτικων εθίμων. Ασφαλώς υπάρχουν αντιρρήσεις για τέτοιου είδους άκαιρες συναντήσεις,ασφαλώς και οι υποστηρικτές της συνάντησης αυτής θα μελαγχόλησαν από την αναπόφευκτη σύγκριση ως προς τα οργανωτικά κλπ των δύο χορευτικών ομίλων. Αλλο βέβαια Νάουσα ,άλλο Λεχαινά...Τα συμπεράσματα δικά σας.

15/7/08

Ο ΔΑΝΙΗΛ ΤΩΝ ΤΑΠΕΙΝΩΝ "ΜΑΥΡΩΝ ΚΟΥΤΙΩΝ"


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ
Ο Δανιήλ, ο πλέον παρισινός από τους Ελληνες εικαστικούς της διασποράς, άφησε την τελευταία πνοή του προχθές, σε ηλικία 84 ετών, στον Πύργο Ηλείας, γενέθλια πόλη του στην οποία είχε επιστρέψει τα τελευταία χρόνια. Υπήρξε από τους κορυφαίους εκπροσώπους της γενιάς του '60 που βίωσε, εκ του σύνεγγυς, τα ανατρεπτικά κινήματα της μεταπολεμικής πρωτοπορίας στην Ευρώπη. Η κηδεία του γίνεται σήμερα στις 10.30 στον Πύργο.

Ενα από τα έργα που ο Δανιήλ είχε παρουσιάσει το 2003 στην αίθουσα τέχνης «Stigma» της Αθήνας
Ο Δανιήλ, όπως και ο Νίκος Κεσσανλής, βρέθηκε στο Παρίσι τα χρόνια της γέννησης του κινήματος του γαλλικού νεορεαλισμού (Nouveau Realisme) δίπλα στον εμπνευστή του, τον θεωρητικό Πιερ Ρεστανί, τους καλλιτέχνες Ιβ Κλάιν, Σεζάρ, Αρμάν, Κρίστο, Ζαν Τινγκελί, Ντανιέλ Σποέρι κ.ά. Οι εκπρόσωποι του «Nouveau Realisme» απομακρύνθηκαν από τους κανόνες της παραδοσιακής τέχνης και τη χρήση των συμβατικών υλικών. Γεγονός που ώθησε τον Δανιήλ να δημιουργήσει τη διάσημη σειρά έργων του «Μαύρα Κουτιά», ασύμμετρα τοποθετημένα χαρτοκιβώτια, σκισμένα με σουγιά, «πληγωμένα» με κόκκινο χρώμα που παραπέμπει στο αίμα. Αλλά και να αξιοποιήσει γενικότερα φτηνά χαρτόνια του εμπορίου, σγουρά χαρτιά περιτυλίγματος, λινάτσες και άλλα ταπεινά υλικά.

«Ανήκα σε μια ομάδα που απελευθερώθηκε από τα κλασικά υλικά, τον μουσαμά, το πινέλο, τα χρώματα, τα σωληνάρια» έλεγε σε συνέντευξή του στην «Ε» τον Νοέμβριο του 1997. «Η δική μου έρευνα ήταν η αναζήτηση του χώρου. Πειραματίστηκα με χάρτινα κουτιά του αμπαλάζ, τα οποία άνοιγα και εδημιουργείτο ένας εσωτερικός χώρος. Το μαχαίρι γίνεται το νέο εργαλείο μου. Επαιρνα μπογιές πλαστικές, χρησιμοποιούσα το μαύρο, την ώχρα του χαρτονιού, το αλουμινένιο, το λευκό. Εβαφα με λευκό τα σχήματα που υπέφεραν από τη βία ενός βέλους. Ενιωθα ότι το χαρτόνι είναι ένα σώμα που πάσχει».

Ο Δανιήλ συμμετείχε μαζί με τον Νίκο Κεσσανλή και τον Βλάση Κανιάρη στην ιστορική έκθεση του Πιερ Ρεστανί το 1964 στο θέατρο «Λα Φενίτσε», στις παράπλευρες εκδηλώσεις της Μπιενάλε της Βενετίας, με τίτλο «Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική». Οι τρεις καλλιτέχνες είχαν γεμίσει τον χώρο με σεντόνια, κούτες, χαρτόνια, δημιουργώντας μια αντισυμβατική δράση με χιούμορ και διάθεση αμμφισβήτησης των καθιερωμένων κοινωνικών και καλλιτεχνικών αξιών της εποχής. Η έκθεση είχε προκαλέσει την οργή των συντηρητικών κύκλων στην Ελλάδα που εγκαλούσαν τους εικαστικούς γράφοντας: «Κάτω τα χέρια από την ελληνική γλυπτική».

Γνωστός στο εξωτερικό ως Danil, ο Δανιήλ Παναγόπουλος γεννήθηκε το 1924. Ξεκίνησε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε για χάρη της ζωγραφικής. Βρέθηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη για τον οποίο έλεγε: «Με έμαθε να οξύνω το μάτι μου. Η διδασκαλία του δεν γινόταν με λόγια, δεν μιλούσε. Δούλευε πάνω στα έργα και εμείς βλέπαμε». Μετά το τέλος των σπουδών του, το 1954, πήρε κρατική υποτροφία και βρέθηκε στο Παρίσι. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα. Το έργο του είχε παρουσιαστεί σε αρκετές εκθέσεις στο εξωτερικό, ενώ μια αναδρομική έκθεσή του είχε φιλοξενηθεί το 1998 στη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα και στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/07/2008
Στη φωτογραφία το εξώφυλλο του τεύχου ς 14/1981 του περιοδικού "Διάλογος" των Λεχαινών που ήταν αφιερωμένο στον Δανιήλ. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

12/6/08

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ, η απώλεια ενός σημαντικού ποιητή




Ο ποιητής Χρίστος Λάσκαρης, βραβευμένος πριν από ένα χρόνο με τη διεθνή διάκριση ποίησης «Καβάφης» από το «Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής Παράδοσης Μοχάμεντ Αλι» του Καΐρου, έφυγε χθες σε ηλικία 77 χρόνων.

Γεννημένος στο Χάβαρι Ηλείας, μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης, αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του δασκάλου. Ως τη συνταξιοδότησή του εργάστηκε στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Πατρών. Μερικά από τα βιβλία του είναι: «Απόγευμα προς βράδυ», «Δωμάτιο για έναν», «Να εμποδίσεις τις σκιές» («Γαβριηλίδης»). Συγκέντρωσε άπαντα τα ποιήματά του στον τόμο «Ποιήματα» («Γαβριηλίδης») το 2004. Εχει μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα πολωνικά, τα πορτογαλικά και τα ισπανικά.

«Ανήκω στην καβαφική ποίηση και την Παλατινή Ανθολογία. Και μ' εκείνον που έχω κάποια συγγένεια και αγαπάω πολύ είναι ο Ουγκαρέτι, το ίδιο και ο Λι Μάστερς. Οπωσδήποτε μην παραλείψετε τον Καρυωτάκη», έλεγε ο Χρίστος Λάσκαρης για τους ποιητές που αγάπησε και τον επηρέασαν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/06/2008
Στις φωτογραφίες ο Χρήστος Λάσκαρης στην εκδήλωση για τον ποιητή Τάσο Γαλάτη που οράνωσε η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα στα Λεχαινά στις 26/1/2008.

22/5/08

Μήτσος Αλεξανδρόπουλος

Αντιγραφή από την LIFO 22/05/2008.
«Μια ζωή Μήτσος Αλεξανδρόπουλος


Στο πρόσωπο του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, του βαθύτερου ίσως γνώστη και μελετητή της ρώσικης λογοτεχνίας στη χώρα μας, ενσαρκώνεται η ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς πνευματικών ανθρώπων. Η πορεία του από τη Νομική Σχολή και το Αντάρτικο, η διαφυγή του στο Ανατολικό μπλοκ και η επιστροφή του στην Ελλάδα μετά από 24 χρόνια συνθέτουν μια οδυνηρά γνώριμη ιστορία. Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1924 στην Αμαλιάδα σε μια ταραγμένη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας. «Θυμάμαι στη γενέτειρα Αμαλιάδα μαγαζιά να καίγονται και σπίτια να μένουν άδεια με κλειστές τις πόρτες τους, όπου ως χτες μπαίναν και βγαίναν άνθρωποι και μαζί με άλλους μπαινοβγαίναμε κι εμείς» έγραφε το 1994 στο αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα Αυτά που μένουν. Ο πόλεμος τον βρήκε φοιτητή της Νομικής σύντομα εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ Νέων. Μετά το πέρας του πολέμου, το 1948, και αφού είχε ήδη χάσει και τους δυο αδελφούς του, ο Αλεξανδρόπουλος πέρασε στους αντάρτες του Αρχηγείου Ηπείρου (όπου, μάλιστα, έγραφε και χρονογραφήματα στα «Καθημερινά Νέα» με το ψευδώνυμο Σφυρής). Τραυματίστηκε, νοσηλεύτηκε στα Τίρανα, γύρισε πίσω, κι αφού πολέμησε στο Γράμμο διέφυγε ως πολιτικός πρόσφυγας πια στο Βουκουρέστι. Εκεί μπήκε στον κύκλο των Ελλήνων λογοτεχνών που ζούσαν τότε στη Ρουμανία, όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Τάκης Αδάμος, ο Κώστας Μπέσης. Το πρώτο του βιβλίο ήταν η συλλογή διηγημάτων Αρματωμένα Χρόνια και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΠΛΕ (γνωστές και ως Πολιτικές Λογοτεχνικές Εκδόσεις), έναν εκδοτικό οίκο με έδρα το Βουκουρέστι, που εξέδιδε ελληνικά βιβλία «διαφωτιστικού» χαρακτήρα κυρίως πολιτικών προσφύγων.
Μετά από μια στάση στην Τασκένδη, κατέληξε στη Μόσχα το 1956. Η επιστροφή του στην Ελλάδα εξάλλου ήταν (και επισήμως πλέον) αδύνατη: Είχε καταδικαστεί από το στρατοδικείο Ιωαννίνων τρεις εις θάνατον από το 1953. Στη Μόσχα ξανάρχισε επιτέλους τις σπουδές του στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο. Εκεί ο Αλεξανδρόπουλος βρήκε επιτέλους τον προορισμό του: Έσκυψε με πραγματική αγάπη πάνω από τα κείμενα της ρωσικής λογοτεχνίας. «Η ρωσική λογοτεχνία, η κλασική, έχει μια αξιοθαύμαστη ιδιαιτερότητα. Μοναδικότητα, θα έλεγα. Είναι όλη, μαζί με τους κύριους πρωταγωνιστές της, συγγραφείς και ήρωες, ένα πολύ ωραίο έργο τέχνης που δεν έχει όμοιό του. Όσο ξέρω, μόνο η αρχαία ελληνική λογοτεχνία το έχει και το χαίρεται αυτό το χάρισμα, όλη οικοδομημένη πάνω στην αιωνόβια, παρ’ όλα τα ερείπια, μυθολογική της βάση (…) Όσο για τους Ρώσους, η δική τους βάση ήταν η ζωή του λαού τους, από την οποία κανείς τους δεν ξεστράτισε. Χέρι χέρι χτίσανε σχεδόν μες στο κενό μια μυθολογία τόσο ανθρώπινη» δήλωσε χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία».
Το 1957 γνώρισε τη Σόνια Ιλίνσκαγια, γνωστή πλέον ως σπουδαία μελετήτρια και μεταφράστρια του Καβάφη στα ρώσικα, δευτεροετή τότε φοιτήτρια του κλασικού τμήματος της Φιλολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λομονόσωφ. Παντρεύτηκαν το 1959. Για χρόνια το ζεύγος Αλεξανδρόπουλου αποτελούσε μια ακόμα διάσπαρτη ψηφίδα του μωσαϊκού των διανοούμενων πολιτικών προσφύγων του Ανατολικού μπλοκ, όπως η ομάδα του Βουκουρεστίου (Έλλη Αλεξίου,Τάκης Αδάμος, Κώστας Μπέσης, Λάμπης Ράππας) ή ο Δημήτρης Χατζής στη Βουδαπέστη. Μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, πάντως, ο Αλεξανδρόπουλος έγραψε δυο συλλογές διηγημάτων, ένα μυθιστόρημα και ένα ταξιδιωτικό βιβλίο, ενώ έκανε και την πρώτη του μετάφραση, το Γαλάζιο Τετράδιο. Εχθροί του Εμμανουήλ Καζακέβιτς.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ελεύθερος πια να εκφραστεί, συνέχισε ορμητικά τη λογοτεχνική και πεζογραφική του μελέτη: Στα διηγήματα, τα μυθιστορήματα, τα ταξιδιωτικά και τις μεταφράσεις προστέθηκαν και οι μελέτες. Χάρη στις μελέτες του (ξεχώρισαν οι Πέντε Ρώσοι Κλασικοί και η Ρωσική Λογοτεχνία, από τον 11ο αιώνα ως την επανάσταση του 1917), αλλά και στις μεταφράσεις του, κέρδισε το βραβείο Γκόρκι ενώ το 2001 κέρδισε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Ίσως το σημαντικότερο κομμάτι του έργου του πάντως ήταν οι λεγόμενες «βιογραφικές μυθιστορίες»: βιβλία που ισορροπούσαν μεταξύ της βιογραφίας και του μυθιστορήματος, αφιερωμένα σε πέντε από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς. «Ήθελα να δηλώσω ότι κρατώ αποστάσεις τόσο από τη στέγνα της βιογραφίας όσο και από την ασυδοσία (αν σου τύχει) της μυθιστορηματικής φαντασίας. Είμαι κάπου στη μέση». Έγραψε για τον Γκόρκι (χάρη στο βιβλίο του Το ψωμί και το βιβλίο. Ο Γκόρκι, μάλιστα, κέρδισε το κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας) τον Τσέχοφ, τον Γκέρτσεν και τον Ντοστογιέφσκι. Τελευταίος στη σειρά ήταν ο Τολστόι, που κυκλοφόρησε το 2007 και συζητήθηκε πολύ. Ο Αλεξανδρόπουλος τιμήθηκε πέρσι με το μετάλλιο Πούσκιν.
Παρά το παρελθόν του, ο Αλεξανδρόπουλος δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του ούτε περιορίστηκε στο να ακολουθεί τη «γραμμή του κόμματος». Το βιβλίο του για τον Γκόρκι αναδείκνυε τις διαφωνίες του με τον ËÝíéí. Στο μυθιστόρημά του Το Όριο, που κυκλοφόρησε το 2003 και περιέγραφε την ιστορία δυο πρώην πολιτικών πρόσφυγων, περνούσαν μεταξύ άλλων αναφορές στα γκούλαγκ και σε συγγραφείς «με ελαστική συνείδηση». «Για χρόνια, η επίσημη Αριστερά αποσιωπούσε τη σημασία των βιβλίων του, που, είτε επρόκειτο για μυθιστορήματα είτε για μελέτες είτε για βιογραφικές μυθιστορίες, της προκαλούσαν δυσφορία με τις αλήθειες που αποκάλυπταν» σημείωνε η Μικέλα Χαρτουλάρη στο «Βιβλιοδρόμιο» των «Νέων» το 2003. Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο του βιβλίο Στην Πετρούπολη θα σμίξουμε πάλι ήταν μια ανθολογία των ποιημάτων του Όσιπ Μαντελστάμ, ενός νεαρού Ρώσου ποιητή (αγαπημένου της Άννας Αχμάτοβα) που έμελλε να καταχωρηθεί στους σπουδαιότερους Ρώσους λογοτέχνες. Οι επικριτικοί του στίχοι για τον Στάλιν του κόστισαν πολλά χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και στο τέλος τη ζωή του.
«Σ’ όλη τη δουλειά μου σέβομαι πολύ το θέμα και το υλικό που θα χρησιμοποιήσω. Έχουμε μέσα μας ένα κεφάλαιο από εμπειρίες, αισθήματα, σκέψεις, έννοιες, λέξεις, είμαστε από ένα λεξικό ο καθένας, με αυτά γίνονται οι επαφές, παίρνεις ό,τι σου πάει και στο βάθος το νιώθεις ότι είναι δικό σου, σε θέλει και σε περίμενε. Αν αυτό δεν έχει συντρέξει θα έχεις αποτυχία, ό,τι ξένο του βάλεις από τον εαυτό σου θα ηχήσει φάλτσο» έλεγε το 2007 σε μια συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Από τα Έλληνικά Γράμματα κυκλοφορούν σήμερα συνολικά δέκα βιβλία του (εκδόσεις και επανεκδόσεις).
Πέθανε τη Δευτέρα 19 Μαΐου σε ηλικία 84 ετών στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν». Αφήνει πίσω του τη γυναίκα του Σόνια Ιλίνσκαγια, καθηγήτρια της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστημίο Ιωαννίνων και την κόρη τους Όλγα Αλεξανδροπούλου, ερευνήτρια του Κέντρου Ερεύνης του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών.

Δέσποινα Τριβόλη»

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Τολστόι και η κλασική ρωσική λογοτεχνία

19/5/08

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΧΕ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΙΝΟ ΨΥΧΟΓΙΟ με την ευκαιρία της ανατύπωσης των "Ηλειακών" του




Το πλήθος του κόσμου που κατέκλυσε την αίθουσα των εκδηλώσεων του δημαρχείου Λεχαινών το περασμένο Σάββατο 17/5 τίμησε για μια ακόμη φορά τη μνήμη ενός άξιου τοπικού δημιουργού, του Ντίνου Ψυχογιού. Αυτή τη φορά με την ευκαιρία της ανατύπωσης και κυκλοφορίας σε δύο τόμους από τις εκδόσεις "Βιβλιοπανόραμα" του περιοδικού που εξέδιδε ο Ντίνος Ψυχογιός "Ηλειακά" (α΄περίοδος 1951-1963, β΄περίοδος 1977-1981).
Στην εκδήλωση που οργάνωσαν η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα και οι εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα, παρέστησαν και απήυθυναν χαιρετισμούς ο Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός και ο δήμαρχος Λεχαινών κ.Ν.Κουλούρης, ενώ για τη ζωή και το έργο του Ντίνου Ψυχογιού μίλησαν ο ακθηγητής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Βόλου κ.Βαγγέλης Αυδίκος, ο Διονύης Κράγκαρης και ο Λεωνίδας Καρνάρος.
Συγκινητικό ήταν το βιωματικό κείμενο που διάβασε στο τέλος ο γιός του Ντίνου Ψυχογιού, Δημήτρης, καθηγητής Πανεπιστημίου και αρθρογράφος του "Βήματος".
-----------------------------------------------------------------
ΝΤΙΝΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ (1915-1982)
Του Διονύση Κράγκαρη*

Ήταν Αύγουστος του 1981 και ήταν απόγευμα. Μας περίμενε στη βεράντα του σπιτιού του, που ήταν όνειρο ζωής γη αυτόν, να κάθεται απερίσπαστος πια και συνταξιούχος , να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της ζωής του, τα Ηλειακά. Περάσαμε στο σαλόνι , μας έφερε φρεσκοκομμένα σταφύλια από τα΄αμπέλι του.
Το φως τ΄Αυγούστου χαμήλωνε και ενώ οι λεύκες θρόιζαν από τ΄αλαφρό αεράκι, ο γελαστός αυτός άνθρωπος που καθόταν απέναντί μας και μας αφηγόταν τη ζωή του , ο πατέρας των παιδικών μας φίλων, γινόταν κι αυτός παιδί, ένα παιδί που ξεκίνησε από κείνο ακριβώς το μέρος, το Νιοχώρι, ψάχνοντας στα απέραντα χωράφια του κάμπου για βότανα, φυτά και λουλούδια. Το όνειρό του να γίνει γεωπόνος. Ταξινομούσε τα φυτά, τα κατέγραφε κι όπως έψαχνε εσκόνταφτε συχνά πάνω σε κάτι σπαράγματα κεραμιδιών, σε κάτι πέτρες παράξενες. Μια μέρα, εκεί που έψαχνε ,ανακάλυψε ένα πήλινο λυχνάρι. Το πήρε σπίτι του, του έβαλε λάδι και μ΄αυτό φωτιζόταν τις νύχτες που διάβαζε ακατάπαυστα.
Μια μέρα επισκέφθηκε το πατρικό του ο καθηγητής Οικονομόπουλος, φίλος του πατέρα του. Ξέρεις ότι φωτίζεσαι με αρχαίο φως, με ένα λυχνάρι 2000 χρόνων; ρώτησε τον νεαρό φιλομαθή.
Λες και φωτίστηκε από κείνη την κουβέντα ο νεαρός Ντίνος Ψυχογιός κι από τότε βάλθηκε να καταγράφει στις βόλτες του ό,τι κι αν συναντούσε. Πέτρες, κεραμίδια, κιούπια, τοπωνύμια, ανθρώπους, λέξεις. Κατέγραφε τα πάντα σε τετράδια, αμέτρητα τετράδια.

Είχε ναυαγήσει τ΄ονειρό του να γίνει γεωπόνος. Μόνο και μόνο γιατί στις εισαγωγικές εξετάσεις επέμενε να γράφει στη δημοτική και όχι στην καθαρεύουσα που επέβαλε το εκπαιδευτικό σύστημα. Απέτυχε δυό φορές για τον ίδιο λόγο. Αλλά έστρεψε την επιμονή του αλλού. Στην έρευνα. Πάλι μόνος. Εκεί μπορούσε να ασχολείται απερίσπαστος, χωρίς τα ασφυκτικά πλαίσια του τότε απαρχαιωμένου εκπαιδευτικού συστήματος.

Το 1940 διορίζεται ταμειακός υπάλληλος στις Φιλιάτες. Εκεί τον βρίσκει ο πόλεμος. Πολεμάει στο μέτωπο. Το Σεπτέμβρη του 41 παντρεύεται τη Διονυσία Μανιάτη. Οι άθλιες οικονομικές συνθήκες της κατοχής τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει τη θέση του και να γυρίσει στο Νιοχώρι κάνοντας τον αγρότη. Με την απελευθέρωση επανέρχεται στη θέση του ταμειακού υπαλλήλου, στην αρχή στην Αμαλιάδα και από το 1945 στα Λεχαινά. Όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει τις προσωπικές του έρευνες και συγκεντρώνει πολύτιμο ιστορικό, αρχαιολογικό και λαογραφικό υλικό. Τα χρόνια των Λεχαινών που ήταν και η ακμή της νιότης του, ήταν τα πιο δημιουργικά γι αυτόν. Σ΄αυτά τα χρόνια μπόρεσε να δοθεί στο εσωτερικό πάθος για έρευνα που τον έκαιγε, οργώνοντας με τα πόδια και μια γκλίτσα στο χέρι όλον τον κάμπο και μελετώντας κάθε χορτάρι και πέτρα, κάθε μοναστήρι και αρχείο, κάθε πόλη και χωριό.
Εδώ, μας είπε, υπάρχει το πιο πολύ υλικό, σ΄αυτή τη γούβα, τη Μυρτουντία. Στην Κυλλήνη, τη Γλαρέντζα, το Χλεμούτσι.
Στα Λεχαινά γνωρίστηκε με τον φιλότεχνο φαρμακοποιό Σαράντη Σαραντόπουλο, που προσφέρθηκε να γίνει ο μαικήνας του. .Ο Σαραντόπουλος του έδωσε τον Κώδικα της Παναγίας της Λεχαινίτισσας, εκτός από κάποια φύλλα, και το 1950 κυκλοφόρησε η μελέτη του «Ο Κώδικας της Παναγίας της Λεχαινίτισσας και τα Λεχαινά» με σχόλια ιστορικά τοπωνυμικά, τοπογραφικά και γλωσσικά.

Ο Ψυχογιός όμως δεν παραλείπει να ασχολείται και με άλλα θέματα. Γράφει ποιήματα, αρθρογραφεί και στέλνει ανταποκρίσεις στην Αυγή του Πύργου για τα τοπικά προβλήματα . Ηταν ,αυτό που θα λέγαμε σήμερα, ένας ενεργός πολίτης.

Ώσπου τον Ιούνιο του 1951 έρχεται το ωρίμασμα, γεννιέται ο καρπός της πολύχρονης δουλειάς του. Εκδίδονται τα Ηλειακά στο Τυπογραφείο Χρήστου Ταβλά και Νότη Φούφα, στην Αμαλιάδα. Τι σύμπτωση θα πείτε. Στην Αμαλιάδα δυντελείται εν έτει 2008 και η ανατύπωσή τους.

Τα Ηλειακά της α΄περιόδου τυπώθηκαν σε διάφορα τυπογραφεία,
του Πύργου (Φωτόπουλου), Πάτρας ( Μαλεβίτη) και Λεχαινών (Αφών Α.Σκαλτσά). Η έκδοσή τους συνεχίστηκε με έδρα τα Λεχαινά ‘ως το 1962.
Την ίδια περίοδο η δράση του δεν περιορίζεται στην έκδοση του περιοδικού, αλλά επεκτείνεται και σε άλλες πολιτιστικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες. Επισημαίνω δύο χαρακτηριστικές . Πρώτα την πρωτοβουλία του για αναβίωση ενός ξεχασμένου τοπικού εθίμου, του Γιανιτσαρίστικου Χορού. Το 1954 διοργανώνει τον Α΄Διαγωνισμό Γιανιτσαρίστικου Χορού στα Λεχαινά με γκοτσαριές από Βαρθολομιό, Τραγανό, Στρούσι, Σουλεϊμάναγα και Λεχαινά και το 1956 τον δεύτερο. Αλλά κι αργότερα , στα χρόνια της μεταπολίτευσης, συμβάλλει στην αναβίωσή του, ενώ πολύτιμα είναι τα στοιχεία της έρευνας που δημοσιεύει στο περιοδικό του και αλλού γύρω από την προέλευση και το τελετουργικό του χορού αυτού.
Αλλά σημαντική είναι η και η συνεισφορά του στην ίδρυση της δημοτικής βιβλιοθήκης των Λεχαινών σε συνεργασία με τον δωρητή της , τον διακεκριμένο οφθαλμίατρο Λεχαινίτη Βασίλη Δημησιάνο. Επίσης πρέπει να αναφέρω τη συμβολή του στη μνήμη των δύο διάσημων Καρκαβιτσέων, του Ανδρέα και του Ντίνου, με διοργάνωση εκδηλώσεων και τη δημοσίευση μελετών για τη ζωή και το έργο τους.
Το 1962 ο Ντίνος Ψυχογιός αναγκάζεται να μετεγκατασταθεί οικογενειακώς στην Αθήνα, γιατί εν τω μεταξύ τα παιδιά του έχουν μεγαλώσει και πρέπει να σπουδάσουν. Εκεί εκδίδει το τελευταίο τεύχος της α΄ περιόδου των Ηλειακών, χωρίς όμως να ανακόψει τη δράση του σε άλλους τομείς της έρευνας και της δημιουργίας. Δίνει διαλέξεις, δημοσιεύει σε περιοδικά και εφημερίδες. Γίνεται ο εμπνευστής και από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Ηλειακών Σπουδών.

Το 1972,εξαιτίας της αντιδικτατορικής δράσης του γιου του Δημήτρη, μετατίθεται στα Χανιά της Κρήτης και στην Αθήνα επιστρέφει με τη μεταπολίτευση. Και τον Απρίλη του 1977, μετά από 13 χρόνια, συνταξιούχος πια, γυρίζει στο Νιοχώρι, χτίζει το σπίτι που ονειρευόταν , επανεκδίδει τα Ηλειακά και συμμετέχει απερίσπαστος και με ιδιαίτερο ζήλο στα πολιτιστικά δρώμενα της Ηλείας, ενώ ετοιμάζει ένα φιλόδοξο έργο, το Ιστορικό, λαογραφικό, αρχαιολογικό και γλωσσικό Λεξικό της Ηλείας με πρότυπο τα αντίστοιχα Λεξικά της Πάτρας και της Ζακύνθου.
Ο Ντίνος Ψυχογιός δυστυχώς δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο του. Η γη της Ηλείας τον πήρε για πάντα κοντά της τον Σεπτέμβρη του 1982 σε ηλικία μόλις 67 χρόνων.

Για το μέγεθος της προσφοράς του Ντίνου Ψυχογιού και των Ηλειακών του, μίλησαν και θα μιλήσουν άλλοι αρμοδιότεροι από μένα. Εγώ όμως θα θυμάμαι πάντα αυτά που έγραψε ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος στο αφιέρωμα του Διαλόγου για τον Ντίνο Ψυχογιό έναν χρόνο μετά τον θάνατό του:
«…Τα σχολικά χρόνια της δικής μου γενιάς πέρασαν μέσα σε μια καταχνιά που με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε σκοτάδι. Δε θυμάμαι να μας έμαθαν τίποτε για την πατρική μας γη, τις παραδόσεις της, το λαό της, την ιστορία της. Συνείδηση της γλώσσας μας πήραμε-όσοι πήραμε- μονάχα μέσα από τον προφορικό λόγο των απλών ανθρώπων και με τη ζωντανή επικοινωνία μαζί τους. Όμως έχω πάντα την εντύπωση ότι η διδαχή που στερηθήκαμε εκείνα τα χρόνια, μου δόθηκε διαβάζοντας τα Ηλειακά του Ντίνου Ψυχογιού. Και τον θυμάμαι με άπειρη ευγνωμοσύνη».

Όπως θα θυμάμαι αυτά που έγραψε ο ίδιος ο Ντίνος ο Ψυχογιός στα Ηλειακά του «…Κάποτε θάρθει και η δικαίωση. Εστω και μετά θάνατο! Είναι πανάρχαιη παράδοση του Ελληνα να αναγνωρίζει ότι αξίζει μετά το θάνατο του δημιουργού του…».

-----------------------------------------------------------------

Εκδήλωση για την επανέκδοση των Ηλειακών
Δημήτρης Κ. Ψυχογιός*

Πρέπει να ήταν 1953 ή 1954 και εγώ, 5-6 χρονών, δεν πήγαινα ακόμη στο Δημοτικό, έτσι μου φαίνεται. Μέναμε τότε στο σπίτι του Μάρτη, ισόγειο στρωμένο με μεγάλα πλακάκια καφετιά και άσπρα, με τη πίσω αυλή να καταλήγει σε μικρό περιβόλι, ζούγκλα από ξινόδεντρα και χόρτα θυμάμαι, που διασχίζοντας την και περνώντας από τρύπα στον φράχτη μπορούσα να βρίσκομαι στο σπίτι του νονού μου, μέλος της φιλοξενούμενης παροικίας των δημοσίων υπαλλήλων και αυτός, ελπίζοντας σε κέρασμα σουτζουκιού, καρυδιού βουτηγμένου σε μουσταλευριά που τα είχε κρεμασμένα από τον τοίχο η νονά μου. Το άλλο χαρακτηριστικό της αυλής μας ήσαν κάτι πήλινα ποτήρια που περιφέρονταν μισοσπασμένα εδώ και εκεί, κατάλοιπα των άκαρπων προσπαθειών του Ντίνου Ψυχογιού να κατασκευάσει βολταϊκά στοιχεία που θα τροφοδοτούσαν με ηλεκτρισμό το ραδιόφωνό μας, ώστε να απαλλαγεί από το κόστος αγοράς των πανάκριβων, τότε, μπαταριών. Ραδιόφωνα να λειτουργούν με ηλεκτρικό από δίκτυο δεν τα ξέραμε, άλλωστε τα Λεχαινά τότε είχαν ρεύμα μόνο λίγες ώρες το βράδυ.
Το σπίτι μας ήταν κοντά στο Γυμνάσιο, εκείνο το δίπατο νεοκλασικό με την πετροχτισμένη καγκελόφραχτη μάντρα που τη στόλιζαν πικροδάφνες, με τον φοίνικα δίπλα στην πύλη της και τον ανάγλυφο χάρτη της Κύπρου κάτω από τον φοίνικα, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι. Ακριβώς απέναντι από την πύλη της εισόδου με τον φοίνικα, στην αριστερή γωνία του δρόμου που έβγαζε από το Γυμνάσιο στην Πλατεία, είχε ανοίξει μαγαζί, μικρό μπακάλικο ή ίσως ψιλικατζίδικο, ο Νικάκης Πολλάτος. Θυμάμαι αμυδρά μόνο κάτι τσουβάλια με φακές και φασόλια –μπορεί όμως να είναι και αναμνήσεις από το μαγαζί του πατέρα του Μπίλη Κράγκαρη– και πεντακάθαρα κάτι μεγάλα γυάλινα βάζα που φιλοξενούσαν το αντικείμενο του πόθου μου: καραμέλες. Άλλες τυλιγμένες σε χαρτιά και άλλες χύμα, οι κλασσικές «του αστακού» με το σκληρό περίβλημα και τη μαλακή γέμιση, και κάτι κόκκινες και κίτρινες που έλυωναν σιγά-σιγά στο στόμα και έστελναν παλμούς ηδονής σε όλο το σώμα. Της κανέλλας οι πρώτες, του λεμονιού οι δεύτερες, τετράγωνες σαν πλίθες, με κάτι ελάχιστες ανάγλυφες τελείες στις δύο όψεις τους.
Οι σπάνιες δεκάρες και τα ακόμα σπανιότερα πενηνταράκια που αποκτούσαμε (μπορεί και «κατοστάρικα» ή και «πεντακοσάρικα» χάρτινα να ήσαν, δεν θυμάμαι αν ήταν την εποχή των κερμάτων ή των χαρτονομισμάτων) γίνονταν καραμέλες. Μου φαίνεται ότι κάποιοι πλούσιοι αγόραζαν και σοκολάτες σε μικρές πλάκες, αλλά δεν είμαι σίγουρος, μπορεί να είναι ανάμνηση μεταγενέστερης εποχής.
Όμως οι δεκάρες και τα πενηνταράκια ήσαν σπάνια, δεν περίσσευαν ούτε του νονού ούτε του πατέρα και ο πόθος δεν εκπληρωνόταν: συχνά έμενα να κοιτάζω με λιγούρα τις καραμέλες και να ζηλεύω άλλα παιδιά που τις αποκτούσαν – τα οποία δεν ήσαν αναγκαστικά πλουσιότερα από εμένα: έβλεπα πολλά να φέρνουν στον Νικάκη αυγά και να παίρνουν σε αντάλλαγμα καραμέλες. Ό,τι δεν μπορούσε να πετύχει η τσέπη του πατέρα, το κατάφερνε η αυλή της μητέρας, έστω και παρά τη θέληση της ίδιας: πρέπει να ήσαν κλεμμένα από το οικογενειακό κοτέτσι τα περισσότερα από εκείνα τα αυγά, που συχνά απορρίπτονταν επειδή δεν ήσαν παρά «φώλοι» ή κλούβια που τα είχαν εντοπίσει καθυστερημένα τα παιδικά μάτια κάπου, εκεί που της μητέρας είχαν αποτύχει τότε που έπρεπε.
Εμείς όμως κότες δεν είχαμε· αιτία πρέπει να ήταν πως στο προηγούμενο σπίτι που μέναμε («του Τσαγρή») είχε εξολοθρεύσει όλο το κοτέτσι μας η πτώση πλίθινου τοίχου μετά από ισχυρή νεροποντή: ξυπνήσαμε το πρωί και τις βρήκαμε όλες σκοτωμένες, ψόφιες, ούτε να τις φάμε δεν μπορούσαμε. Μετά από αυτή την καταστροφή, το ζωικό κεφάλαιο της οικογένειας είχε μάλλον καθυστερήσει να αποκατασταθεί.
Δεν είχαμε, λοιπόν κότες και αυγά· στην αυλή κυκλοφορούσαν μόνο εκείνα τα πήλινα κουρούπια του πατέρα μου που απέτυχαν να γίνουν μπαταρία αλλά το σπίτι μέσα ήταν γεμάτο «Ηλειακά». Αφού αυτά είχαμε, με αυτά θα πήγαινα και εγώ στον Νικάκη να τα ανταλλάξω με καραμέλες της κανέλας και του λεμονιού. Δεν ρώτησα, τα έκλεψα όπως οι συμμαθητές μου τα αυγά, τα έβαλα διπλωμένα κάτω από τη μασχάλη να μη φαίνονται, τα θυμάμαι πολύ καλά όλα αυτά.
Όπως θυμάμαι ότι ψιλόβρεχε εκείνη την ημέρα και ότι είχε εξώφυλλο μπλε χρώμα το τεύχος που του παρέδωσα. Το κοίταξε ξαφνιασμένος και ίσως φοβισμένος: Το έφερες για να το αγοράσω; με ρώτησε. Το έχω πάρει, πρόσθεσε βιαστικά, φοβούμενος πως με είχε στείλει ο πατέρας μου ως πλασιέ να του το πουλήσω ή να τον γράψω συνδρομητή. Όχι, το έφερα να μου δώσεις καραμέλες, όπως οι άλλοι σου φέρνουν αυγά, εξήγησα.
Γέλασε ο Νικάκης _ και επειδή ανακουφίστηκε και επειδή του φάνηκε αστείο, υποθέτω· και τι να τα κάνω εγώ τα Ηλειακά, Δημητράκη; Δεν πουλιούνται όπως τα αυγά. Δεν κοιτάς μήπως μπορείς να βρεις απ΄ αυτά; μου είπε και μου επέστρεψε το περιοδικό.
Σε θεωρητικό επίπεδο, με την απάντηση του ο Νικάκης έθετε τη γραφή και τα βιβλία, εκτός συναλλαγών, εκτός οικονομικών διαδικασιών. Πρόκειται για μεγάλο ζήτημα που απασχολεί πολλούς επιστήμονες αλλά αυτό δεν το ήξερα τότε – αυτό που καταλάβαινα ήταν το πρακτικό επίπεδο: τα προϊόντα του οίκου μας ήσαν κατώτερα από τα προϊόντα των άλλων οικογενειών.
Παρέλαβα το τεύχος, το έβαλα κάτω από τη μασχάλη και ξαναγύρισα σπίτι, σαν βρεγμένη γάτα, ντροπιασμένος και γεμάτος ερωτηματικά· μου ήταν ακατανόητο αυτό που είχε συμβεί. Ήξερα, είχα ακούσει, είχα καταλάβει –πίστευα τέλος πάντων ότι αυτό που έφτιαχνε ο πατέρας μας ήταν σπουδαιότερο από τα αυγά. Μήπως είχα λάθος;
Μου φαίνεται πως η κλασική διαδικασία απόρριψης του πατέρα, αποδόμησής του, δολοφονίας του ή όπως αλλιώς το λένε αυτό ψυχολόγοι και ψυχαναλυτές, άρχισε για μένα εκείνη τη στιγμή, κάπως νωρίτερα από όσο έπρεπε. Βοηθούσαν και τα παράπονα της μητέρας μας που όσο και αν εκτιμούσε τη δόξα που προσπόριζαν στην οικογένεια τα Ηλειακά θα προτιμούσε να είχε άλλες ασχολίες ο πατέρας, περισσότερο προσοδοφόρες – κυρίως όμως να έχει περισσότερο χρόνο για τα παιδιά του και για αυτή. Αλλά αφού αυτή ήταν η μανία του, τι να κάνει; Ήταν υποχρεωμένη να την αποδεχθεί, όπως ήμασταν και τα παιδιά υποχρεωμένα να συμβιβαστούμε και να αποδεχόμαστε ως ισότιμα με τις καραμέλες ή άλλα αγαθά που εκτιμούσαμε, τις επισκέψεις λογίων και καθηγητών, που έρχονταν, μερικές φορές από μέρη τόσο μακρινά όσο η Γαλλία και η Αμερική, να συγκεντρώσουν στοιχεία για να γράψουν τα σπουδαία βιβλία τους και δεν παρέλειπαν να ζητήσουν τη βοήθεια του τοπικού λόγιου, του πατέρα μας. Και όλα κυλούσαν προς όφελος της επιστήμης αλλά εις βάρος του οικογενειακού μας προϋπολογισμού· διότι ενίοτε έπρεπε και να τους τραπεζώνουμε με τρόπο αντάξιο προς τη σπουδαιότητά τους.
Μερικοί ήσαν περισσότερο σημαντικοί από όσο νόμιζα. Όταν θα πήγαινα στη Γαλλία για σπουδές, ο πατέρας μας μου έδωσε έναν μπουκάλι ούζο και τους χαιρετισμούς του, να τα μεταφέρω σε κάποιον καθηγητή Πωλ Λεμέρλ, άγνωστο εντελώς σε μένα τότε. Προτίμησα να καταναλώσω το ούζο με τους φίλους στο Παρίσι και στον Ντίνο Ψυχογιό ανέφερα ότι παρά τα τηλεφωνήματά μου δεν τον βρήκα, πρέπει να έλειπε εκείνη την εποχή. Δύο χρόνια μετά, αναγκάστηκα να ζητήσω πολιτικό άσυλο στη Γαλλία· είχα τα «τυπικά προσόντα», δικτατορία είχαμε και διωκόμουν, όμως χρειαζόταν και έξωθεν υποστήριξη το αίτημά, χρειαζόταν μέσον δηλαδή για εξασφαλιστεί ότι δεν θα με απελάσουν, και μου συνέστησαν να καταφύγω στον άνθρωπο που είχε βοηθήσει και άλλους συμπατριώτες να τα βγάλουν πέρα, τον μακαρίτη καθηγητή Νίκο Σβορώνο, που ήταν πρόσφυγας και αυτός στη Γαλλία από την εποχή του εμφύλιου, διακεκριμένος επιστήμονας και μέλος του ΚΚΕ (εσωτερικού). Δεν τον ήξερα, ανέλαβε κάποια φίλη να του μιλήσει για μένα, μου έκλεισε ραντεβού, συναντηθήκαμε, συζητήσαμε, υποσχέθηκε να με βοηθήσει, καίτοι είχε πολλές ενστάσεις και για τις πολιτικές μου απόψεις και για τις πράξεις μου. Τελικά μου δόθηκε το πολιτικό άσυλο.
Χρόνια μετά, είχε πεθάνει ο Σβορώνος, συζητούσα με την φίλη (την ιστορικό Ματούλα Κουρουπού, σύζυγο του συνθέτη Γιώργου Κουρουπού) που με είχε συστήσει στον μακαρίτη και ήταν παρούσα στη συζήτηση, πόσο υποχρεωμένος του ήμουν που με είχε βοηθήσει και πόσο ανεκτικοί ήσαν στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας που δέχθηκαν να μεσολαβήσουν και ας ήμουν εγώ επικίνδυνος αριστεριστής και εκείνος του ΚΚΕ (εσ) – το ΚΚΓ αναγνώριζε μόνο το επίσημο ΚΚΕ. Διότι πίστευα πως κάποιοι από το πανίσχυρο ΚΚΓ ήσαν τα μέσα του Σβορώνου. Και μου είπε η φίλη «σιγά μην πήγε στο PCF [το ΚΚΓ δηλαδή]· στον φίλο του τον Πωλ Λεμέρλ πήγε, τον βυζαντινολόγο, που ήταν μοναχός στο τάγμα των Ιησουιτών· έχουν πολύ μεγάλη δύναμη αυτοί στη Γαλλία».
Μπορεί τα Ηλειακά να μη μου εξασφάλισαν την καραμέλα που λιγουρευόμουνα, θέλω να πιστεύω όμως ότι ο Λεμέρλ αναγνώρισε το όνομα και, αγνοώντας ότι είχε χάσει ένα μπουκάλι ούζο, υπήρξε θερμός στη συνηγορία του για μένα στα κατάλληλα ισχυρά πρόσωπα ­– και τα Ηλειακά με γλίτωσαν από την απέλαση. Αλλά ο Ντίνος Ψυχογιός είχε πεθάνει και δεν μπορούσα να του το πω, να νιώσει περήφανος.

*Τα κείμενα αυτά διαβάστηκαν στην εκδήλωση της 17/5/2008

13/5/08

ΣΑΒΒΑΤΟ 17/5/08 Εκδήλωση για τα "Ηλειακά" του Ντίνου Ψυχογιού


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ

και
οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ

σας καλούν στην εκδήλωση-αφιέρωμα
στο έργο του Ντίνου Ψυχογιού «ΗΛΕΙΑΚΑ»,
που θα γίνει στο Δημαρχείο Λεχαινών
το Σάββατο 17/5/2008 και ώρα 8 μ.μ.

Θα μιλήσουν:
Βαγγέλης Αυδίκος, καθηγητής Λαογραφίας Πανεπιστημίου Βόλου
Νίκος Κουλούρης, δήμαρχος Λεχαινών
Διονύσης Κράγκαρης, λογοτέχνης
Λεωνίδας Καρνάρος, συγγραφέας-ερευνητής


Με την ευκαιρία της ανατύπωσης σε δύο τόμους 1.300 σελίδων όλων των τευχών του περιοδικού «Ηλειακά» του Ντίνου Ψυχογιού, οι εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα και η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα, οργανώνουν εκδήλωση στο δημαρχείο Λεχαινών, το Σάββατο 17 Μαΐου στις 8:00 το βράδυ. Θα μιλήσουν για τη σημασία του έργου και τον δημιουργό του ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Βαγγέλης Αυδίκος, ο δήμαρχος Λεχαινών Νίκος Κουλούρης, ο Διονύσης Κράγκαρης και ο Λεωνίδας Καρνάρος.

Τα Ηλειακά, «περιοδικό λαογραφικής-ιστορικής και γλωσσικής σπουδής της Ηλείας», εκδόθηκαν από τον λαογράφο Ντίνο Ψυχογιό το 1951 στα Λεχαινά και στις 1.300 σελίδες τους έχει αποθησαυριστεί πολύτιμος πλούτος για κάθε μελετητή της περιοχής. Πρόκειται «για τον καρπό πολύχρονων μόχθων, μελετών και αναδιφήσεων σε διάφορα αρχεία, αλλά ιδίως επιτοπίων ερευνών σε όλες τις περιφέρειες της Ηλείας», εξηγεί ο εκδότης-διευθυντής του στο σημείωμα όπου παρουσίαζε το περιοδικό του, στο πρώτο τεύχος του, πριν από 57 χρόνια. Ήταν η εποχή που «μόλις είχε κοπάσει το μετά την κατοχή επάρατο αλληλοφάγωμα, η δε φτώχεια και κακομοιριά κυριαρχούσαν παντού», ανακεφαλαίωνε το 1981, λίγο πριν ο θάνατος διακόψει οριστικά την έκδοση του περιοδικού.

Όπως τονίζει ο εκδότης Γιώργος Δ. Δημητρόπουλος, που είχε την πρωτοβουλία της ανατύπωσης, τα «Ηλειακά» υπήρξαν προϊόν «μοναχικού αγώνα με πενιχρά μέσα σε καιρούς χαλεπούς». Το αποτέλεσμα ήταν «η διάσωση ανεκτίμητων στοιχείων που σήμερα θα ήσαν οριστικά χαμένα» αν ο Ντίνος Ψυχογιός δεν τα ειχε συλλέξει εγκαίρως «με επιμονή, υπονή και εργατικότητα μέλισσας». Η επανέκδοση κρίθηκε αναγκαία διότι το έργο είχε καταστεί δυσεύρετο αφού «ούτε οι βιβλιοθήκες του νομού δεν είχαν προνοήσει να το συλλέξουν».

12/5/08

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΔΙΑΒΑΖΩ" δόθηκε στον Ηλείο ποιητή Γιώργο Γώτη




Το φετεινό βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" απονεμήθηκε στον Ηλείο ποιητή Γιώργο Γώτη, για την ποιητική του συλλογή "Χρονογραφία" που εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Στιγμή".
Ο Γιώργος Γώτης γεννήθηκε στην Ανδραβίδα το 1956 και είναι ιδρυτικό μέλος της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα. Εχει εκδώσει και τις ποιητικές συλλογές : Ορθρου Bαθέος 1988, Φυσική Ιστορία 1991, Κρυμμένη εικόνα 1999, όλες από τις εκδόσεις Στιγμή.

Στη φωτογραφία ο Γιώργος Γώτης με την ποιήτρια Κική Δημουλά.
Διαβάστε περισσότερα στη διεύθυνση: chronografia.blogspot.com

28/4/08

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ



Ο Χρήστος Ντάντος γεννήθηκε στα Λεχαινά Ηλείας το 1950. Τελείωσε ως εσωτερικός μετανάστης τις δύο τελευταίες τάξεις του παλιού εξατάγιου Γυμνάσιου στο Ηράκλειο Αττικής, απ΄όπου έκτοτε συνεχώς επιστρέφει. Περιπλανήθηκε χρόνια σε Πανεπιστημιακές σχολές ολοκληρώνοντας τελικά σπουδές Μαθηματικών στην Αθήνα. Αφιέρωσε τη δεκαετία 1971-1981 στην τραγουδοποιία και στη μελοποίηση.
Εχει εκδώσει και τις ποιητικές συλλογές: Στην ουρά της χιλιετηρίδας (εκδόσεις Αντρέας Καρκαβίτσας ,1984), Για μια λευκή σελίδα (εκδόσεις Παρουσία,1997), Το πέρασμα των νερών (εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου,2001)

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ


ΕΛΕΝΗ ΨΥΧΟΓΙΟΥ- "ΜΑΥΡΗ ΓΗ" ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.Ακαδημία Αθηνών.Δημοσιεύματα του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας. Αθήνα 2008.Σελ.530.

Η Ελένη Ψυχογιού γεννήθηκε το 1946 και μεγάλωσε στα Λεχαινά Ηλείας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,στη Φιλοσοφική Σχολή (1964-1968), από όπου πήρε πτυχίο ιστορίας και αρχαιολογίας (1969). Από το 1972 έως το 2006 εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

10/4/08

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

Σάββατο 12/4, ώρα 8μμ στην Παπαχριστοπούλειο Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας, παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη Αυδίκου "Η κίτρινη ομπρέλα".
Σάββατο 12/4, ώρα 8μμ, εκδήλωση στο Δημαρχείο Πύργου με θέμα "Ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος της Ελλάδας και της Κύπρου".
Κυριακή 13/4,ώρα 12μ, συζήτηση με τον Μένη Κουμανταρέα για τη Λογοτεχνία και τη Ζωή στο Κτήμα Μερκούρη (Κορακοχώρι).

7/4/08

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Πανεπιστήμιο Πατρών
στο πλαίσιο των «Πολιτιστικών 2008»
σας προσκαλεί στην εκδήλωση προς τιμήν του ποιητή
Γιώργη Παυλόπουλου
την Τετάρτη 9 Απριλίου 2008 και ώρα 20.00 στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο (Μικρό Αμφιθέατρο)
Ο Πρύτανης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΜΠΙΑΣ
Οι Αντιπρυτάνεις
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΟΥΓΕΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΒΑΝΗΣ




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

• Προσφώνηση από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών, Καθηγητή κ. Σταύρο Κουμπιά

• Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτιστικής Ανάπτυξης, Καθηγητή κ. Δημήτριο Δουγένη

• Ανάγνωση διακριθέντων ποιημάτων και απονομή βραβείων

• Παρουσίαση του έργου του ποιητή από τον κ. Στάθη Κουτσούνη, ποιητή, φιλόλογο

• Ποιήματα του τιμώμενου θα διαβαστούν στην εκδήλωση

24/3/08

ΠΑΝΑΧΑΪΚΟ ΟΡΟΣ πόσο γνωρίζουμε τον τόπο μας;




21 Μαρτίου. Εαρινή ισημερία, ημέρα της δασοπονίας (αχ τα δάση),παγκόσμια ημέρα της ποίησης.Και πράγματι οι εικόνες ήταν ποιητικές. Από ένα βουνό διπλανό μας, άγνωστο εν πολλοίς και παραγνωρισμένο. Και από έναν φωτογράφο Πατρινό, τον Λάμπρο Λογοθέτη που έχει δώσει λαμπρά δείγματα της τέχνης του και της ευαισθησίας του για τη φύση και το περιβάλλον.
Η παρουσίαση του λευκώματος "Παναχαϊκό όρος", εκείνη τη σημαδιακή ημέρα, συγκέντρωσε τους φίλους της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα στο καφενείο του τραίνου στα Λεχαινά για την καθιερωμένη μηνιάτικη εκδήλωση. Οσοι παραβρέθηκαν ενθουσιάστηκαν και για το λεύκωμα και για το δοκιμαστικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο. Ολοι αποχώρησαν με ένα ερώτημα στα χείλη: Αραγε πόσο γνωρίζουμε τον τόπο μας;

13/3/08

ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΩΝ ΛΕΧΑΙΝΩΝ Παρασκευή 21/3/08, ώρα 8,30μμ, παρουσίαση του λευκώματος "Παναχαϊκόν όρος"


ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/3/2008
Ωρα 8,30μμ ΣΤΟ ΚΑΦΕ ΟΣΕ ΛΕΧΑΙΝΩΝ
Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ
ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ «ΠΑΝΑΧΑΪΚΟΝ ΟΡΟΣ»

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ:
Κώστας Κωνσταντακόπουλος, περιβαλλοντολόγος,
Κώστας Παπαγιαννόπουλος, αρχαιολόγος τοπίου,
Λάμπρος Λογοθέτης,φωτογράφος φύσης-εκδότης.
---------------------------------------------------------------
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ
Το πρώτο δίμηνο του 2006 μια ομάδα φίλων και συνεργατών με διαφορετική εξειδίκευση ο καθένας (αρχαιολογία-περιβάλλον-φωτογραφία φύση-ορειβασία) ξεκίνησαν μια φιλόδοξη προσπάθεια: τη δημιουργία ενός λευκώματος για το Παναχαϊκό όρος στο νομό Αχαΐας, δίπλα στην πόλη της Πάτρας. Σήμερα, είναι αλήθεια ότι λίγοι κάτοικοι αυτής της πόλης έχουν μια ουσιαστική σχέση με το βουνό και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν το πως αυτό συνδέεται με μια σειρά αυτονόητων ζητημάτων, όπως για παράδειγμα η υδροδότηση της Πάτρας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.
Το Παναχαϊκό, όταν το κοιτάζει κανείς από την απέναντι ακτή του Πατραϊκού και την κορυφή της Κλόκοβας, μοιάζει με καλοκάγαθο γίγαντα που στη σκιά του ακμάζει μια ολόκληρη πόλη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ως μήτρα φυσικών πόρων το βουνό, έδινε και συνεχίζει να δίνει ξυλεία, αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, νερό για ύδρευση ή άρδευση από τις αναρίθμητες πηγές του κτλ.
Η αδιαμφισβήτητη αξία του δε στάθηκε εμπόδιο στις καταστροφικές διαθέσεις κάποιων που εκμεταλλευόμενοι τη διαχρονική απουσία περιβαλλοντικής πολιτικής του κράτους έκαψαν, καταπάτησαν και υποβάθμισαν ότι ήταν δυνατό, για να αποκομίσουν ευκαιριακά προσωπικά οφέλη. Έτσι, τη δεκαετία του εβδομήντα όλοι γίναμε μάρτυρες της καταστροφής της δυτικής πλευράς του βουνού, που έχασε το κύριο όγκο των πολύτιμων δασών Κεφαλληνιακής ελάτης.
Όμως ο εφιάλτης ξαναγύρισε τον Ιούλιο του 2007, λίγο πριν γραφτεί ο επίλογος αυτού του λευκώματος, κάνοντας στάχτη 250.000 στρέμματα στο διπλανό βουνό της Αιγιάλειας, τον Κλωκό. Το Παναχαϊκό σώθηκε την τελευταία στιγμή και μαζί του η κοπιαστική δουλειά μιας μικρής ομάδας πολιτών που έβαλε στόχο της την παρουσίαση των λεπτεπίλεπτων διεργασιών που εδώ και εκατομμύρια χρόνια συντελούνται στο χώρο αυτό.
Η έκδοση έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι μοιραζόμαστε τη γη με χιλιάδες άλλες μορφές ζωής και προσπαθεί να ψαλιδίσει τον ανθρωποκεντρισμό μας δίνοντας χώρο στις σελίδες του σε ταπεινά αγκάθια, εφήμερα αγριολούλουδα, ανάλαφρα πεταρίσματα πεταλούδων και τολμηρούς φτερωτούς ταξιδιώτες. Η ομάδα των δημιουργών ακολούθησε τις εναλλαγές των εποχών, τις μεταμορφώσεις του τοπίου στο χρόνο και προσπάθησε με το φωτογραφικό κλείστρο να αιχμαλωτίσει τη μοναδικότητα της κάθε στιγμής, τα χρώματα και τα αρώματά της.
Τέλος, περιέχει ακόμα, συνοπτικά, ορισμένες από τις παρατηρήσεις μας για το ανθρωπογενές περιβάλλον, αναδεικνύοντας στιγμές από την ιστορική πορεία των ανθρώπων που σχετίστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το χώρο, στοιχεία που κινδυνεύουν λιγότερο ή περισσότερο να χαθούν, φευγαλέες εικόνες και κυρίως την αγωνία μας για το αύριο…

________________________________________

________________________________________

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ 10 χρόνια μετά

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Το Γαλλικό Ινστιτούτο, οι Eκδόσεις Κριτική και οι Eκδόσεις ύψιλον/βιβλία
σας προσκαλούν την
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008, στις 7.30 μ.μ.
σε ένα αφιέρωμα στον
Κορνήλιο Καστοριάδη
με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατό του.
Θα μιλήσουν:
Olivier Fressard, Επιμελητής της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Paris VIII
Sophie Klimis, Καθηγήτρια στο Πανεπιστημίου Saint Louis των Βρυξελλών
Άγγελος Μουζακίτης, διδάσκων στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Πατρών
Σεραφείμ Σεφεριάδης, Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο Cambridge
και Επίκουρος Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Τη συζήτηση συντονίζει η Ζωή Καστοριάδη
γραμματέας του Συνδέσμου Κορνήλιος Καστοριάδης
Αuditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών
Είσοδος ελεύθερη, ταυτόχρονη μετάφραση

3/2/08

ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ 23 Φεβρουαρίου, ώρα 8,30μμ παρουσίαση του βιβλίου της Αγορίτσας Μπακοδήμου "Εγχειρίδιο του καλού ταξιδιώτη"


ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ωρα 8,30μμ
ατο καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών
η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ παρουσιάζει το βιβλίο

ΑΓΟΡΙΤΣΑ ΜΠΑΚΟΔΗΜΟΥ

"Εγχειρίδιο του καλού ταξιδιώτη"

Προλογίζουν οι Δημοσθένης Κερασίδης, επιμελητής βιβλίων και Βασίλης Λαδάς, συγγραφέας

Εκδόσεις: Λιβάνης, 2007



«Το ταξίδι είναι μια συνεχής δεύτερη ευκαιρία. Η εξερεύνηση των δυνατοτήτων, που ακυρώνουμε με την πιο απλή ή ανεπαίσθητη πράξη της καθημερινότητάς μας».

Για το ταξίδι λοιπόν.
Για τους δρόμους, τα κλειστά παντζούρια, τις χιονισμένες πόλεις, τα ποτάμια, τα δωμάτια των ξενοδοχείων, τις καρτ ποστάλ, το χρόνο και τον έρωτα.

Ένα βιβλίο για τις επιλογές και τις εμμονές του ταξιδιώτη.

«Το “αλλού” με γοήτευε πάντα, γιατί με έπειθε ότι μπορώ κι εγώ να αλλάξω μαζί του. Περιείχε την υπόσχεση μιας ουσιαστικής και μόνιμης αλλαγής. Μου επέτρεπε να αναγνωρίσω την εικόνα ενός ιδανικού εαυτού που έκρυβα μέσα μου. Ίσως οι φιλόσοφοι και οι ποιητές το κάνουν μόνοι τους. Για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα ταξίδια και ο έρωτας. Μόνο που ο έρωτας χρειάζεται και τη σύμπραξη ενός άλλου».

Η ΑΓΟΡΙΤΣΑ ΜΠΑΚΟΔΗΜΟΥ
γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, όπου και ζει. Ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση και όποτε μπορεί ταξιδεύει. Σύντροφός της στο ταξίδι ο ποιητής Παναγιώτης Κερασίδης.

28/1/08

Ο ποιητής Τάσος Γαλάτης στον Σταθμό των Λεχαινών


Ηταν μια ακόμη βραδιά αφιερωμένη στην ποίηση. Τιμώμενο πρόσωπο ο ποιητής Τάσος Γαλάτης που διάβασε πολλά ποιήματά του και απάντησε στις ερωτήσεις του κοινού που γέμισε τη φιλόξενη αίυουσα του καφενείου του ΣΣ Λεχαινών. Τον ποιητή παρουσίασε ο εκδότης του περιοδικού Οροπέδιο Δημήτρης Κανελλόπουλος με την ευκαιρία του αφιερώματος του τελευταίου τεύχους του στον Τάσο Γαλάτη.
Υ.Γ.ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΒΥΘΟς; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΠΕΝΤΖΕΣ;Λίγες ώρες πριν την εκδήλωση ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε να μαζέψουμε σπέντζες στο σπεντζολείβαδο.Σπέντζες δεν βρήκαμε πουθενά, ούτε τον Εβυθό που ψάχναμε απεγνωσμένα. Μαζέψαμε αυτες τις ανεμώνες που βλέπετε στη φωτογραφία πίσω από τον ποιητή.Τον συντρόφευαν όσο διάβαζε τους "Ανιπτόποδες και τους Σφενδονήτες" του.

12/1/08

ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ 26/1 ο ποιητής Τάσος Γαλάτης


Τον βραβευμένο με το κρατικό βραβείο
ποιητή Τάσο Γαλάτη
θα παρουσιάσει η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα
στα πλαίσια των εκδηλώσεων "Σάββατα στον Σταθμό", το
Σάββατο 26/1 ,ώρα 8,30μμ,
στο καφενείο του σιδηροδρομικού Λεχαινών.

Εισηγητής θα είναι ο εκδότης του περιοδικού "Οροπέδιο" Δημήτρης Κανελλόπουλος.

Βιογραφικό

Ὁ Τάσος Γαλάτης (ψευδώνυμο τοῦ Ἀναστασίου Ἀρ. Παπαδόπουλου) γεννήθηκε τὸ 1937 στὸ Ἀργοστόλι τῆς Κεφαλονιᾶς, ἀλλὰ κατάγεται ἀπὸ τὴ Ζούρτσα τῆς Ὀλυμπίας. Ἐμφανίστηκε στὰ Γράμματα τὸ 1962 μὲ τὴ δημοσίευση τῶν ποιημάτων του «Δάσος», «Τέμπη» καὶ «Περιπέτεια» στὸ τεῦχος 37-38 τοῦ περιοδικοῦ Πανσπουδαστικὴ. Ἔχει ἐκδώσει μέχρι σήμερα τὶς ποιητικὲς συλλογές: Ἡ μυθολογία τοῦ δάσους, Κοινόβιο 1962, Τὰ Παροράματα, Ἀθήνα 1968, Τὰ Χαράγματα, Πλέθρον 1986, Ἀνιπτὸποδες καὶ Σφενδονῆτες, Γαβριηλίδης 2005, Ὁ σημειωμένος, Gutenberg 2005. Ἂν καὶ ἀνήκει στὴ Β΄ μεταπολεμικὴ γενιά, ἀμυδρὰ μόνο παρακολουθεῖ τὴ γενικὴ γραμμὴ τῶν περισσότερων ποιητῶν τῆς γενιᾶς του. Χωρὶς νὰ ἀπέχει δηλαδὴ ἀπὸ τὴν καταγραφὴ τοῦ κλίματος, ἐντυπώνοντας καὶ ἐκφράζοντας μὲ διακριτικὸ τρόπο τὸν ἀπόηχο κυρίως τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας τῆς ἐποχῆς του, ἀκολουθεῖ προσωπικὴ πορεία, περπατώντας καὶ σὲ ἄλλους ἰδιαίτερους δρόμους.
Οἱ συντεταγμένες τῆς ποίησης τοῦ Γαλάτη συνιστοῦν ἕνα τετράπλευρο μὲ πλευρὲς τὸν τρόμο, τὴ φύση, τὸ θάνατο καὶ τὴν ἱστορία. Ὁ τρόμος κυριαρχεῖ στὴν ποίησή του, καθὼς ἀπορρέει τόσο ἀπὸ ἐσωτερικὲς ὅσο καὶ ἀπὸ ἐξωτερικὲς συνιστῶσες. Ἡ φύση, καὶ προπαντὸς τὸ δάσος μὲ τὰ δέντρα καὶ τὰ ζῶα του, κυρίως στὰ δυὸ πρῶτα βιβλία, ἀποτελεῖ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, πηγὴ οὐσιαστικῶν μεταφορῶν. Ὁ θάνατος ἀντιμετωπίζεται ὡς μιὰ πραγματικότητα, οἰκεία μαζὶ καὶ ἀνοίκεια, ποὺ ὑπάρχει παντοῦ γύρω, προκαλώντας ὑπαρξιακὴ ἀγωνία. Ἡ ἱστορία παρουσιάζεται ἀμείλικτη καὶ παρέχει ἀφορμὴ συλλογισμῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἀνθρώπινη συμπεριφορά. Ὁ Γαλάτης εἶναι βιωματικὸς ποιητὴς καὶ ἐν πολλοῖς αὐτοβιογραφικός. Μέσῳ τῆς «αὐτοβιογραφίας» του, ὡστόσο, καταγράφει καὶ φωτίζει καὶ τὰ ἱστορικὰ καὶ κοινωνικοπολιτικὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς του. Τὸ αὐτοβιογραφικὸ ὑπόστρωμα τῆς ποίησής του ἀποτελεῖ πάντοτε ἕναν κίνδυνο, ποὺ στὶς καλές του στιγμὲς ὁ ποιητὴς ἀντιμετωπίζει ἐπιτυχῶς καὶ δίνει πράγματι ὑπέροχα καὶ ἄρτια ποιήματα. Ἐνίοτε ὅμως ὁ κίνδυνος παραμένει ἀξεπέραστος, ὅταν δὲν καταφέρνει νὰ δώσει στὰ αὐτοβιογραφικὰ δεδομένα του οἰκουμενικότητα, μιὰ διάσταση πάνω καὶ πέρα ἀπὸ τὸ στενὰ προσωπικό, ὥστε τὸ ποίημα νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸ ὑπο-κειμενικὸ καὶ νὰ ἀποκτήσει ἀντι-κειμενικὴ ὑπόσταση, χωρὶς νὰ ρέπει στὴ φλυαρία. Τὸ βέβαιο πάντως εἶναι ὅτι ὁ Γαλάτης εἶναι ἴσως ἡ χαρακτηριστικότερη περίπτωση ποιητῆ, ὁ ὁποῖος μέσα στὰ ποιήματά του ἀπελευθερώνει ἐντελῶς τὸν ἄνθρωπο Γαλάτη, ὥστε νὰ ἀποτινάξει κοινωνικὰ στερεότυπα καὶ συμβάσεις. Μὲ τὴν τολμηρότητα λοιπὸν τῆς γραφῆς του ἀπολυτρώνεται καὶ γίνεται στὴν ποίησή του ἀσυμβίβαστος καὶ ἀντίθετος σὲ κάθε μορφή ἐξουσίας.
Ἡ νοσταλγία γιὰ τὴ μαγεία τῆς παιδικῆς καὶ τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας, καθώς καὶ οἱ μνῆμες τῶν μαθητῶν του στὰ διάφορα σχολεῖα ποὺ ὑπηρέτησε ὡς καθηγητής, ἀποτελοῦν κοιτάσματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ Γαλάτης ἐξορύσσει πολλὰ ποιητικὰ μεταλλεύματα. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἀνίχνευση τόσο τῆς συλλογικῆς ὅσο καί, κυρίως, τῆς ἀτομικῆς μοίρας φαίνεται πὼς ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τὸν ποιητή. Στὸν Σημειωμένο, τὸ τελευταῖο βιβλίο του, μὲ ὀπτικὴ καθαρὰ ἀνθρώπινη καὶ συναισθηματική ἀναπλάθεται ὁ μύθος τῶν Λαβδακιδῶν καὶ τοῦ Οἰδίποδα, μὲ πρόθεση να ανιχνευθει, συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα καὶ τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ἡ προσωπική μοίρα τοῦ ποιητῆ. Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, χαρακτηριστικὸ σὲ ὅλη τὴν ποιητικὴ διαδρομή του, χωρὶς ὑπερβολή ὡστόσο, εἶναι ἡ αὐτοαναφορικότητα. Στίχοι καὶ ποιήματα ποιητικῆς συναντῶνται συχνὰ σὲ ὅλα τὰ βιβλία του.

27/1 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΒΙΖΥΗΝΟ στου Λάλα

Τὸ Λογοτεχνικό Περιοδικὸ Ὀροπέδιο
Ὁ Πολιτιστικὸς Σύλλογος Κούμανη
Ὁ Πολιτιστικὸς Σύλλογος Νεμούτας

Σᾶς προσκαλοῦν στὴν ἐκδήλωση:


Μιὰ συνάντηση στὸ χῶρο καὶ στὸ χρόνο:
Γεώργιος Βιζυηνὸς
Ὁ τρυφερόκαρδος κύριος Γ. Β.


Ὁ Νίκος Χειλαδάκης παρουσιάζει τὸν Δημήτρη Παπαχρῆστο καὶ ὁ Δημήτρης Παπαχρῆστος μιλᾶ γιὰ τὸν τρυφερόκαρδο κύριο Γ. Β.

Παρουσίαση Συντονισμός: Δημήτρης Κανελλόπουλος

Κυριακὴ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008, ώρα 5:30 μ.μ.,
Ἀμφιθέατρο Λυκείου –Γυμνασίου ΛΑΛΑ στὸ Δήμο Φολόης.

2/1/08

ΟΡΟΠΕΔΙΟ κυκλοφόρησε το 4ο τεύχος με σελίδες για τον ποιητή Τάσο Γαλάτη


Κυκλοφόρησε το 4ο τεύχος του καλού περιοδικού (με έδρα το χωριό Νεμούτα της Ηλείας) ΟΡΟΠΕΔΙΟ, που εκδίδει ο φίλος Δημήτρης Κανελλόπουλος, με σελίδες για τον βραβευμένο ποιητή Τάσου Γαλάτη, καταγομένου επίσης από το χωριό Ζούρτσα της Ηλείας. Το περιοδικό κυκλοφορεί στα τοπικά πρακτορεία Τύπου. Για συνδρομές όσοι επιθυμούν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον εκδότη του περιοδικού στο τηλέφωνο 6976408666.
Τον ποιητή Τάσο Γαλάτη θα παρουσιάσει στα Λεχαινά η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα στις εκδηλώσεις "Σάββατα στον Σταθμό" το Σάββατο 26/1/08.
.....
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Αφιέρωμα στον Τάσο Γαλάτη
«Για το νεροκουβαλητή,/ στοιχηματίζω/μια στέρνα /μ΄ ανεξάντλητα νερά /κι ένα παιδί / να πνίγεται στα
δάκρυά του...», Τάσος Γαλάτης, Παλοίρια, Μυθολογία του δάσους, 1962
Για τον Τάσο Γαλάτη γράφουν οι Λουκάς Κούσουλας, Η Μαρία Μαρκαντωνάτου, ο Γιώργος Γώτης,
Γιάννης Κουβαράς, η Έλσα Λιαροπούλου, ο Ξάνθος Μαϊντάς, ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης, ο
Θανάσης Βασιλείου και ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος. Την ανθολόγηση των ποιημάτων του
Τάσου Γαλάτη έκανε ο ποιητής Στάθης Κουτσούνης.
Το αφιέρωμα συνοδεύουν δύο αδημοσίευτα ποιήματα του ποιητή και πλούσιο φωτογραφικό υλικό
από τη ζωή του.
***
Η ελληνική ποίηση στο παρόν τεύχος
Με της καρδιάς ήσυχη αντάρα
Αστράφτουν τα κοχύλια όλης της θάλασσας απόψε /Έχουν ανέβει απάνω όλοι οι βυθοί / Και το
φεγγάρι φέγγει δίχως με το φως να σβήνει αυτόν το μαύρο κόσμο…. γράφει ο Δημήτρης Αρμάος
Πλούσια είναι και η παρουσία της πρωτότυπης ελληνικής ποίησης στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού
Ο αναγνώστης θα βρει ακόμη καινούργια ποιήματα των Χάρη Βλαβιανού, Χρήστου Κοντοβουνήσιου,
Αλέξανδρου Μηλιά, Θεόδωρου Μπασιάκου, Ιωάννη-Σεβαστιανού Ρώσση
***
Η ξένη ποίηση
…Aν ήξερες, αν ήξερες για το φιλί που έγινε μνήμη… γράφει ο γείτονας, Ρουμάνος υπερρεαλιστής
ποιητής Ilarie Voronca που αυτοκτόνησε το 1946 στο Παρίσι…
Πεζογραφία
Ιδιαίτερη αξία είναι το πεζό του Όμηρου Πέλλα «Σταυρούλα», ένα κείμενο ενός σπουδαίου ανθρώπου τ
ελληνικών γραμμάτων που ανασύρει πικρές μνήμες μιας άλλης εποχής, με ένα έξοχο σχόλιο του
επιστήθιου φίλου του Όμηρου Πέλλα, του ποιητή Μάρκου Μέσκου.
***
Ο Κεραμεικός
Σ’ αυτή την στήλη ο Γιάννης Πατίλης γράφει με αφορμή του πρόωρα χαμένου, σπουδαίου ποιητή
Τάκη Παυλοστάθη, με αφορμή την εκδήλωση που έγινε στην Άμφισσα στις 29 Σεπτεμβρίου 2006,
όπου παρουσιάστηκε ένας καλαίσθητος τόμος των εκδόσεων Νεφέλη, με το έργο του Τάκη
Παυλοστάθη σε επιμέλεια του Δημήτρη Αρμάου
Κι ακόμη ένα κείμενο του Χρήστου Γιαννακού «Για τον Θανάση Κωσταβάρα, που έφυγε από κοντά
μας την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου».
***
Ντοκουμέντο
Η Σοφία Κολοτούρου γράφει για τη σχέση του Νίκου Καβαδδία με τον φίλο του γιατρό Π.Π. Παναγιώτου
«Ένα τραγούδι σε στυλ Καββαδιακό», κάνοντας μια βουτιά στα χρόνια της Κατοχής.
… Μα υπήρχε κι ένα ποίημα που ξεχώριζε εμφανώς από τα υπόλοιπα. Είχε τον τίτλο Λαύρειο (με
έψιλον γιώτα, κατά την αρθογραφία της εποχής) και Είχε γραφτεί το 1943. Ήταν αφιερωμένο στον
Κόλλια Καββαδία. Εκείνη την εποχή είχαν μόλις κυκλοφορήσει οι επανεκδόσεις του Καββαδία από τις
εκδόσεις Άγρα (το 1993 συγκεκριμένα) και μελετούσα για πρώτη φορά το έργο του. Δεν άργησα να θυμηθώ
άτι και ὁ Καββαδίας Είχε αφιερώσει ένα ποίημα από τη συλλογή Πούσι στον Π.Π. Παναγιώτου. Συγκεκριμένα,
του είχε αφιερώσει το Campay’s Water. Υπενθυμίζω εδώ άτι το Πούσι κυκλοφόρησε το 1947….
***
Μια δημιουργός
Ακολουθεί μια συζήτηση με τη συγγραφέα Ζυράννα Ζατέλη που συντονίζει ο Στάθης Κουτσούνης:
Στο Σχολείο με χάρη.Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2006 Στο Λύκειο της Σχολής Ι. Μ.
Παναγιωτόπουλου, Στο πλαίσιο του εξωσχολικού αναγνώσματος. Οι φιλόλογοι Νίκος Κατσαρός και Ζέφη
Τρέσσου, υπό το συντονισμό του ποιητή και φιλολόγου Στάθη Κουτσούνη, Διευθυντή του Λυκείου της Σχολής,
ανέθεσαν στους μαθητές της Α΄ και της Β΄ τάξης να διαβάσουν τη συλλογή διηγημάτων της Ζυράννας Ζατέλη
Στην ερημιά με χάρι. Εν συνεχεία έγινε κριτική προσέγγιση του βιβλίου Στην τάξη και τέλος προσκλήθηκε η
συγγραφέας, με την οποία προέκυψε η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που δημοσιεύεται για το βιβλίο της και τη
λογοτεχνία γενικότερα.
***
Ένας δημιουργός
Η Μαρώ Τριανταφύλλου παρουσιάζει τον Άκη Δήμου και το έργο του: «Το αίμα που μαράθηκε»,
Ένα σκοτεινό παραμύθι με αφορμή το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου Κερένια Κούκλα.
Από την θεατρική ομάδα «Όχι Παίζουμε», σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη, Θέατρο «Καλλιδρομίου 68»,
«Αν Σε ξεχάσουν οι νεκροί,
καμιά παρηγοριά μην περιμένεις».
(Από το έργο)
***
Αναφορές
Στο τελευταίο τμήμα του τεύχους δεσπόζουν, όπως πάντα, σχολιογραφικά και βιβλιοκριτικά κείμενα των
τακτικών συνεργατών του περιοδικού. Εδώ γράφουν οι Νίκος Χειλαδάκης, Γιώργος Βαρθαλίτης, Σωτήρης
Παστάκας, Μαρώ Τριανταφύλλου, Γιώργος Γώτης, Σωτήρης Παστάκας, Δ.Γ. Κανελλόπουλος και ο
Κλέων Σγουρός με τον φίλο του.
Επόμενη έκδοση (τεύχος 5ο ) στο τέλος της Άνοιξης 2008
Το Οροπέδιο διατίθεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τον Σπύρο Μαρίνη.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Θέμις Φραγκοδημητρόπουλος