6/10/10

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Οι άνθρωποι πού έζησαν τη μεγάλη περιπέτεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, τον εμφύλιο και όσα επακολούθησαν έκτοτε, είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι. Κι όταν φεύγουν από κοντά μας για πάντα, λες και παίρνουν μαζί τους  όσα δεν προλάβαμε να τους ρωτήσουμε για κείνες τις  μοιραίες εποχές. Κι όμως μας είχαν πει τόσα και μεις τα θεωρούμε λίγα, γιατί πώς να περιγράψεις τον πόνο της απώλειας, τον τρόμο  της απειλής, την  φυγή, τον ξερριζωμό.
Ενας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο Χρήστος Ρούσσος που κηδεύεται αύριο 7 Οκτωβρίου στη γενέτειρά του, τα Λεχαινά.Αυτός ο άνθρωπος που έφυγε στα χρόνια του πολέμου για την Αθήνα και δούλεψε μαζί με τον γαμπρό του και τον αδελφό του τον Μπάμπη , ράφτες κι οι τρείς.
Ταγμένος από μικρός στο χώρο της αριστεράς έζησε όλες τις περιπέτειες του χώρου. Εζησε μακριά από τα αγαπημένα του Λεχαινά, αλλά συχνά επέστρεφε σ΄αυτά , έστω για λίγο, να πάρει μιαν ανάσα από την υγρασία του τοπίου.


31/8/10

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΝΙΚΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ " Η ΔΡΑΠΕΤΗΣ"- Εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Είναι η τέταρτη ποιητική συλλογή του Νίκου Σαββάκη που γεννήθηκε και ζει στη Φοινικούντα Μεσσηνίας.

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ  ΣΥΛΛΟΓΕΣ  "ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ" ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΦΟΥΣΚΑΡΙΝΗ ΚΑΙ "ΟΣΤΡΙΑ" ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ Χ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ "ΣΥΓΚΟΠΗ ΠΛΑΤΑΝΟΥ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

26/8/10

ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΟ
Μια αξέχαστη βραδιά έζησαν όσοι παραβρέθηκαν (και ήσαν πολλοί) την Κυριακή 22 Αυγούστου το βράδυ στο καφέ ΟΣΕ τα Λεχαινά απολαμβάνοντας την μοναδική ερμηνεία του Βασιλικού σε τραγούδια που μάγεψαν, συγκίνησαν και ταξίδεψαν το κοινό, που αποτελείτο κυριολεκτικά απο όλες τις ηλικίες με την συναυλία που διοργάνωσε η Μορφωτική Ένωση Λεχαινών "Ανδρέας Καρκαβίτσας". Χαρακτηριστική ήταν βέβαια, η παρουσία των νέων που πιστέυουμε ότι θα ενισχύσουν τις προσπάθειες του συλλόγου, μπολιάζοντας με τις ιδέες τους και την συμμετοχή τους την συνέχεια της πορείας του.

21/8/10

Vassilikos LIVE- Vintage*/9-string Sessions (Solo) Καφέ ΟΣΕ, Λεχαινά Ηλείας 22/08/2010 Ώρα : 22:00 Διοργάνωση : Μορφωτική Ένωση Λεχαινών "Ανδρέας Καρκαβίτσας"

20/8/10

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΡΑΓΚΑΡΗ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΟΝ ΠΕΔΙΑΔΟΣ"
Πλήθος κόσμου, που κατέκλυσε τον εξωτερικό χώρο του καφέ-ΟΣΕ στα Λεχαινά παρακολούθησε την περασμένη Τετάρτη το βράδυ 18/8 την παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Κράγκαρη "Ημερολόγιον Πεδιάδος" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Οροπέδιο".
Για το βιβλίο και τον συγγραφέα μίλησαν με εμπεριστατωμένες ειηγήσεις τους οι συγγραφείς Γιώργος Γώτης, Δημήτρης Κανελλόπουλος, Βασίλης Λαδάς και Ελένη Σκάβδη. Χαρακτηριστικά ο ποιητής Γιώργος Γώτης τόνισε στην εισήγησή του μεταξύ άλλων :"...Το παρόν βιβλίο συγκροτείται από μια συναγωγή κειμένων δημοσιευμένων σε εφημερίδες και περιοδικά.Ποιά είναι όμως η ειδοποιός διαφορά από τα σωρηδόν και άνευ ουσίας παρόμοια κυκλοφορούντα; Νομίζω η γλώσσα κυρίως και το κατακτημένο από τον συγγραφέα ύφος ,αλλά και πολλά άλλα.. Θα μπορούσαμε να τα κατατάξουμε ως επιφυλλίδες ή χρονογραφήματα αν δεν τα αδικούσε ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, όμως κομίζουν και κάτι άλλο που άπτεται της διαχρονίας που έχει η λογοτεχνία και τους παρέχει την αντοχή στο χρόνο...Ολες τις ιστορίες διατρέχει υπόγειο αλλά και φανερό χιούμορ που λειτουργεί ως καταλύτης της σοβαρότητας των καταστάσεων, αλλά και της σοβαροφάνειας των δημόσιων προσώπων...Ο συγγραφέας έχει κατακτήσει το ύφος του, γνωρίζει πότε να μεταπίπτει από τον πεζό λόγο στην ποιητική πρόζα ώστε να αποκτά λογοτεχνική υπόσταση το κείμενο και να διαφεύγειο με αυτόν τον τρόπο της τρέχουσας δημοσιογραφίας. Εδώ έγκειται και η διαχρονία αυτών των κειμένων..".

11/8/10

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Σας καλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου 
του Διονύση Κράγκαρη «Ημερολόγιον Πεδιάδος»

που θα γίνει την Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010, ώρα 8:30μμ,
στο Καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών


Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι συγγραφείς
Γιώργος Γώτης, Δημήτρης Κανελλόπουλος, Βασίλης Λαδάς
και Ελένη Σκάβδη.

20/7/10

Κυκλοφόρησε το Οροπέδιο # 9, Καλοκαίρι 2010 
Ένα τεύχος αφιερωμένο
στον Ηλείο οικονομολόγο Αδαμάντιο Πεπελάση 
Κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος του περιοδικού Οροπέδιο. Με ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον διαπρεπή Ηλείο οικονομολόγο Αδαμάντιο Πεπελάση. Το τεύχος, αποτελείται, από πρωτότυπα κείμενα που έγραψαν ειδικά για αυτόν, λόγιοι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες οικονομολόγοι συνάδελφοί του και πολιτικοί. Το Οροπέδιο θέλει να τους αναφέρει ονομαστικά και να τους ευχαριστήσει. Είναι οι Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Λαοκράτης Βάσσης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Χριστόφορος Σαρδελής, Δημήτρης Μηλιάκος, Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ακόλουθεί ένα τρυφερό ποίημα του Αδαμαντίου-Στέφανου Μίνογλου, γραμμένο εδικά για τον παππού του Αδαμάντιο. Εκτός των παραπάνω, το Οροπέδιο φιλοξενεί στις στήλες του, τις ομιλίες που εκφωνήθηκαν στην ημερίδα που διοργάνωσε ο Δήμος Γαστούνης (γενέτειρα του Αδαμαντίου Πεπελάση), στις 27 Σεπτεμβρίου 2009, με θέμα: Αδαμάντιος Πεπελάσης: Διαδρομή Γαστούνη-Μπέρκλεϋ, Οικονομική Σκέψη και Οικονομική Πολιτική, προκειμένου να τιμήσει τον Καθηγητή κ. Αδαμάντιο Πεπελάση. Είναι οι ομιλίες του δικού μας Νίκου Κωνσταντόπουλου, του διαπρεπούς δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου, και του συντοπίτη μας βουλευτή Γιώργου Κοντογιάννη. Εδική μνεία πρέπει να κάνουμε στο κείμενο-ομιλία του Συνταγματολόγου, Καθηγητού Δημήτρη Τσάτσου. Το κείμενο αυτό, ίσως το τελευταίο του Δημήτρη Τσάτσου, εκφωνήθηκε στην τιμητική εκδήλωση του Δήμου Γαστούνης για τον Αδαμάντιο Πεπελάση. Ο Δημήτρης Τσάτσος, δεν είναι πια μαζί μας. Ο τόπος μας, που έχει εισέλθει στην στενωπό μιας απρόσμενης σε έκταση δίνης, γίνεται πιο φτωχός χωρίς την φωνή του Δημήτρη Τσάτσου. Ο τιμητικής τόμος του Οροπεδίου, εκτός από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που μέρος του δημοσιεύεται για πρώτη φορά, περιλαμβάνει ακόμη αποσπάσματα από το βιβλίο του Αδαμαντίου Πεπελάση Στην άκρη του αιώνα. (Γαστούνη-Μπέρκλεϊ), Αθήνα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, κείμενα του Αδαμαντίου Πεπελάση δημοσιευμένα σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά καθώς και επιφυλλίδες και χρονογραφήματά του δημοσιευμένα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Από τα τελευταία, διαπιστώνει κανείς, ότι ὁ Αδαμάντιος Πεπελάσης, πολλές φορές προειδοποίησε με τον εύγλωττο και σαφή τρόπο που αυτός συνηθίζει, για την επερχόμενη οικονομική κρίση. Μια φωνή καθαρή, σ’ έναν τόπο που οι καθαρές φωνές δεν εισακούονται! Τέλος, πρέπει να αναφερθεί η γενναιοδωρία του ζωγράφου Γιάννη Ψυχοπαίδη που ζωγράφισε εξαιρετικό πίνακα πορτραίτο του φίλου του Αδαμαντίου Πεπελάση, ειδικά για το περιοδικό.

11/5/10

ΒΡΑΒΕΥΣΗ Η.Χ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η κριτική επιτροπή των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ ανακοίνωσε τα λογοτεχνικά βραβεία που απονέμει κάθε χρόνο. Πανάξια το βραβείο διηγήματος-νουβέλας δόθηκε στον Ηλείο πεζογράφο Ηλία Χ.Παπαδημητρακόπουλο για το βιβλίο του "Ο θησαυρός των αηδονιών και άλλα διηγήματα".

8/4/10

Διονύσης Κράγκαρης:
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΕΔΙΑΔΟΣ
Κυκλοφόρησε
το νέο βιβλίο του Διονύση Κράγκαρη
από τις εκδόσεις "Οροπέδιο"

Το νέο βιβλίο του Διονύση Κράγκαρη αποτελείται
από κείμενα εσωτερικού διαλογισμού που κινούνται
ανάμεσα στο αφήγημα και το χρονογράφημα, με εμ-
φανή παντού τον βιωματικό, σαρκαστικό λόγο του
συγγραφέα. Ο Διονύσης Κράγκαρης, με πλούσια
συνεισφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του,
είναι ένας ενεργός πολίτης που, μετά τις σπουδές
του, επέλεξε να μείνει στον τόπο του ενσυνείδητα για
να τον υπηρετήσει. Συμπατριώτης του μεγάλου
Ανδρέα Καρκαβίτσα, πολισχιδής προσωπικότητα ο
ίδιος, ανέπτυξε μαζί με άλλους ανήσυχους νέους των
Λεχαινών, μια πολυποίκιλη δραστηριότητα. Ποιητής,
αφηγηματογράφος, μαχητικό στέλεχος των
οικολογικών οργανώσεων της περιοχής, εκδότης
διαφόρων εντύπων, δεν διστάζει να αποκαθηλώνει
κάθε φορά τις κυρίαρχες αντιλήψεις που οδηγούν
στον «ωχαδερφισμό» και την απραξία. Το νέο βιβλίο
του Διονύση Κράγκαρη αποτελείται από κείμενα που
κινούνται ανάμεσα στο αφήγημα, την επιφυλλίδα και
το χρονογράφημα, με διάχυτο παντού τον βιωματικό,
λόγο του συγγραφέα. Αποτελείται από 41 κείμενα,
που πραγματεύονται την καθημερινότητα της Ηλείας,
μιας περιοχής με ιδιαίτερο φυσικό κάλος, που
δοκιμάστηκε πολλές φορές από καταστρεπτικές
πυρκαγιές. Μιας περιοχής με ιδιαίτερη προσφορά στα
ελληνικά γράμματα. Ο Δ.Κ. πλάθει μια εσωτερική
μυθολογία για πρόσωπα και καταστάσεις του τόπου
του, που διαφεύγουν ίσως από την προσοχή μας ή
δραπετεύουν από τη μνήμη μας. Τα σχέδια του
βιβλίου έγιναν από τον ζωγράφο Απόστολο
Πλαχούρη.

ΛIΓA ΛOΓIA ΓIA TΟ ΣYΓΓPAΦEA
Ο Διονύσης Κράγκαρης γεννήθηκε το 1947 στα
Λεχαινά, όπου και εργάζεται ως Υποθηκοφύλακας
Μυρτουντίων. Δραστηριοποιείται στον πολιτιστικό
τομέα (ιδρυτικό μέλος της Μορφωτικής Ένωσης
Λεχαινών Ανδρέας Καρκαβίτσας και της
Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα και επιμελητής των
περιοδικών Ανδρέας Καρκαβίτσας, Διάλογος και Εκ
Παραδρομής), αλλά και στον οικολογικό (ιδρυτικό
μέλος της Ένωσης Πολιτών για την Οικολογία και το
Περιβάλλον (ΕΠΟΠ) που εδρεύει στα Λεχαινά και
του κόμματος των «Οικολόγων Πράσινων». Έχει
εκδώσει την ποιητική συλλογή «Ο κάμπος απλούται
επικλινής», την «Ανθολογία Ηλείων Λογοτεχνών»
(μαζί με τους Γ. Γώτη και Α. Φουσκαρίνη) και το
βιβλίο «Ανδρέας Καρκαβίτσας-Ανθολόγιο
Λεχαινών».
EPΓA ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Ο Κάμπος απλούται επικλινής, εκδόσεις Ανδρέας
Καρκαβίτσας, Λεχαινά 1983, σελ.58, Ανθολογία
Ηλείων Λογοτεχνών (μαζί με Γιώργο Γώτη και
Ανδρέα Φουσκαρίνη), έκδοση της Μορφωτικής
Ένωσης Λεχαινών Ανδρέας Καρκαβίτσας, Λεχαινά
1981, σελ. 320, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ανθολόγιο
Λεχαινών, (ανθολόγηση, επιμέλεια, χρονολόγιο). Έκ-
δοση του Δήμου Λεχαινών, Λεχαινά 2006, σελ.430
---------------------------
εκδόσεις ΟΡΟΠΕΔΙΟ
Καστοριάς 10, ΤΚ 17342 ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΤΗΛ. 2109915043, 6976408666

7/4/10

Λεχαινά 6/4/2010

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΧΩΡΙΣ AΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ένας φίλος μου έστειλε κείμενο με τις θέσεις του επί του νομοσχεδίου ‘‘Καλλικράτης’’ και μου ζήτησε να εκφράσω τις δικές μου απόψεις για το θέμα.
Αυτός, καθορίζει ως βασικές αρχές λειτουργίας της αυτοδιοίκησης την αιρετότητα και την ανακλητότητα των οργάνων εξουσίας του δήμου ( δημοτικό συμβούλιο, δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, τοπικά συμβούλια, εκτελεστικές επιτροπές κλπ), εάν πράγματι σωστά κατάλαβα και ξεχνάει να αναφερθεί στις εξίσου σημαντικές αρχές, της οικονομικής και διοικητικής αυτοτέλειας, καθώς και της διαφάνειας στη διοίκηση των ΟΤΑ. Στην περίπτωση αυτού του θέματος είναι σαν να βλέπουμε το ένα και όχι και τα δυο πόδια του υπό εξέταση αντικειμένου.
Αλλά και εκτός των ανωτέρω αρχών, οι οποίες όντως έχουν διαχρονική αξία, αποτελεί κενή περιεχομένου κάθε συζήτηση που ξεχνά να τοποθετηθεί στον συγκεκριμένο χώρο, χρόνο και στις ιδιαιτερότητες.
Συγκεκριμένα, σε ποια αυτοδιοίκηση άραγε αναφέρεται ο φίλος μας, όταν στην πλειοψηφία τους οι οργανισμοί βρίσκονται υπό καθεστώς οικονομικής χρεοκοπίας; Ιδιαίτερα δε, ενώπιον της εξαπλωμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ποια σοβαρή ανάλυση μπορεί να σταθεί αν δεν ληφθεί υπόψη ως προϋπόθεση ο πρωταρχικός οικονομικός παράγοντας, στη λειτουργία του θεσμού και γενικότερα η σημασία του στον κοινωνικό χώρο;
Ποια σημασία θα έχει για τη λειτουργία του θεσμού, η ανάλυση σε κενό αέρος, δηλαδή χωρίς να ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες παραγωγικές και οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις τάξεις κοινωνικές ομάδες ή στρώματα ;
Έτσι, σοβαρές επιφυλάξεις εγείρονται, αλλά και διαφωνίες εάν πράγματι το συνταχθέν κείμενο εκφράζει αντιπολιτευτική θέση με αποτέλεσμα, έναντι αυτής του σχεδίου «Καλλικράτης».
Αλλά, ο φίλος μου και κάποιοι σύντροφοί του, παιδιόθεν διακρίνονται για το ανυπόμονο πνεύμα τους, την αφηρημένη σκέψη τους και το δονκιχωτικό χαρακτήρα των θέσεών τους.
Απευθύνονται μάλλον προς τη λεγόμενη κοινωνική πρωτοπορία: «αριστερή» ή «οικολογική», με σκοπό ασυνείδητα τη συσπείρωση κάποιας παράταξης ή όμιλο πολιτών, και όχι προς την κρατούσα συνείδηση των συγκεκριμένων ανθρώπων, των ενταγμένων στον παραγωγικό ιστό της περιοχής μας.
Θυμάμαι, τριάντα χρόνια τώρα, την πολιτική παρουσία αυτών των φίλων στα περιθώρια σχεδόν πολιτικών διαδικασιών της αυτοδιοίκησης να προπαγανδίζουν την καθαρότητα των αρχών τους, ενώ ο θεσμός οδηγείται ολοένα σε αδιέξοδο και σε κοινωνικό τέλμα.
Γιατί, οι φίλοι μου, που όντως διακρίνονται για την καθαρότητα των προθέσεών τους, αλλά και την ιδεολογική βαθύτητα της σκέψης τους, υστερούν ως προς την επιτυχή προσέγγιση του επονομαζόμενου «μέσου» πολίτη, που εντέλει περιλαμβάνει την πλειοψηφία των πολιτών και όχι τις μικρές ομάδες των ενεργών πολιτών.
Για μεγαλύτερης κλίμακας συμμετοχή και κοινωνία αυτοδιοικητικών όντως κινήσεων, όπως επιφανείς αυτοδιοικητικοί διατείνονται πρέπει να κατατίθεται πρόταση βασισμένη στην οικονομική και κοινωνική ανάλυση των σχέσεων και της δομής των οικισμών που πρόκειται να συνενωθούν και να αποτελέσουν το νέο δήμο.
Αλλά, όπως όλα δείχνουν, ο «Καλλικράτης» στην περιοχή μας επιφυλάσσει χωροθέτηση, άσχετη με ευρύ ορίζοντα και προοπτική που να βασίζεται σε ιδιαίτερο σχέδιο, για την ανάπτυξη τόσο του αστικού κέντρου, όσο και των αγροτικών οικισμών του, που υποβοηθά την ανάπτυξη και την εξάλειψη των τοπικών διαφορών τους.
Και είναι άγνωστο πως επιλύεται το ζήτημα της διοικητικής και οικονομικής αυτοδυναμίας, όχι μόνο ως προς τη σχέση της αυτοδιοίκησης με το αστικό κράτος και την κεντρική διοίκηση, σε θεσμοθετημένους πόρους και αρμοδιότητες, αλλά πρωτίστως όσον αφορά την ενότητα του χώρου, φυσικού, κοινωνικού και οικονομικού όπου απευθύνεται και την ενότητα των ανθρώπων και των παραγωγικών δυνατοτήτων τους που καλείται να υπηρετήσει.
Αλλά, δεν αρκεί μόνο η οικονομική επάρκεια, διότι σοβαρότερο πρόβλημα προκύπτει εξαιτίας κακής οικονομικής διαχείρισης, κατασπατάλησης πόρων και της υλοποίησης προγραμμάτων άσχετων με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Το κοινωνικό στρώμα που δημιουργήθηκε με την εφαρμογή του πρώτου κύματος υποχρεωτικών συνενώσεων «Καποδίστρια», αποτελούμενο από τους μόνιμους δημάρχους, αντιδημάρχους και λοιπούς έμμισθους παρατρεχάμενους της κεντρικής εξουσίας, αποτέλεσε το βασικό μοχλό οπισθοδρόμησης του θεσμού, που μέσω αδιαφανών διαδικασιών κατέλυσε κάθε έννοια του θεσμού και ανακήρυξε τον εαυτόν του μονοκράτορα.
Δίκαια, δημοτικός υπάλληλος, κοινός φίλος, ισχυρίζεται ότι οι διάφοροι αιρετοί θα πρέπει να αμείβονται μετρίως και να μην υπερβαίνουν το μισθό ενός ανώτερου δημοτικού υπαλλήλου.
Η θεσμοθέτηση με αποφασιστικό τρόπο της άμεσης συμμετοχής των πολιτών και των συλλογικών τους οργάνων αποτελεί αντίβαρο στην κακοδιοίκηση και στην αδιαφάνεια των διαδικασιών, που εντοπίζονται κυρίως στην οικονομική διαχείριση και αναδεικνύουν δυστυχώς την τοπική αυτοδιοίκηση σε πρωταθλήτρια παράνομων ενεργειών.
Όμως, για μια ακόμη φορά διαισθάνομαι πως όχι μόνο οι ιδέες του κειμενογράφου και των άλλων ομοϊδεατών του, αλλά και οι δικές μου απόψεις απέχουνε ως προς την αποτελεσματικότητα και απόδοση του πολιτικού λόγου.
Και όχι βέβαια, ως προς τη διακήρυξη των αρχών, αλλά στη συγκεκριμένη πολιτική ανάλυση και αντιπαράθεση με τους αναχρονισμούς του αυταρχικού κεντρικού κράτους και τις προσπάθειες του να συγκαλύψει τις αντιφάσεις του, κινούμενο σε βάρος των γνήσιων αυτοδιοικητικών δυνάμεων, με την υλοποίηση του σχεδίου «Καλλικράτης».
Νίκος Μπακιός

5/4/10

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΥ



ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ εκθεση ζωγραφικής πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στο δημαρχείο Λεχαινών. Ο Κωνσταντίνος Παναγιώταρος εκθέτει πάνω από τριάντα έργα του. Τα έντονα χρώματα και η φιλοσοφημένη θεματολογία, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Ενας καλλιτέχνης με μια ματιά παγκοσμιότητας και εσωτερίκευσης.
Μια έκθεση που αξίζει να δείτε. Διαρκεί ώς τις 16 Απριλίου και είναι ανοικτή κάθε ημέρα από 6-9μμ.

2/4/10

ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


Πίσω από την ταβέρνα του μεσημεριού τα βατράχια δίνουν τη συναυλία τους. Ψιλόβρεχε πριν από λίγο και τώρα έχει βγει ήλιος λαμπρός που λούζει τον μικροσκοπικό υγρότοπο..Οι ανθισμένοι κάλοι κερδίζουν τον φωτογραφικό φακό. Κυλλήνη, μεσημέρι Μεγάλης Παρασκευής 2010.

21/3/10



ΣΤΗΝ κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών, πραγματοποιήθηκε χθες Σάββατο η ομιλία του δημοσιογράφου και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλη Μουλόπουλου με θέμα "ΜΜΕ και Περιφερειακός Τύπος", στα πλαίσια των μιηνιάτικων εκδηλώσεων "Σάββατα στον Σταθμό" που οργανώνει η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα.
Ο Βασίλης Μουλόπουλος με τη μεγάλη εμπειρία του από το δημοσιογραφικό χώρο(υπήρξε διευθυντής του Βήματος και συνδικαλιστής-πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ) ανέπτυξε το θέμα αναλύοντας όλες τις πτυχές του στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης με επιχειρηματίες που ελέγχουν και χειραγωγούν την ενημέρωση διαπλεκόμενοι με ισχυρά συμφέροντα.Μιλώντας ειδικότερα για τον Περιφερειακό Τύπο υποστήριξε ότι στην πλειοψηφία τους αποτελούν κακέκτυπα του αθηναϊκού τύπου και τα αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι που συνήθως εργάζονται ανασφάλιστοι, χωρίς περιθώρια ελεύθερης γνώμης. Τέλος επισήμανε ότι η μόνη διέξοδος από την κρίση των ΜΜΕ είναι οι εναλλακτικές-συνεταιριστικές πρωτοβουλίες δημοσιογράφων και εκδοτών.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με πολλές ερωτήσεις και παρεμβάσεις από το πολυπληθές ακροατήριο, που έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις από τις αναλύσεις και τις τολμηρές θέσεις του ομιλητή.

4/3/10

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΚΑΦΕ -ΟΣΕ ΛΕΧΑΙΝΩΝ


ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010, ΩΡΑ 8 ΜΜ
ΣΤΟ ΚΑΦΕ –ΟΣΕ ΛΕΧΑΙΝΩΝ

ΜΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ-
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

ΟΜΙΛΗΤΗΣ
Ο κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Δημοσιογράφος-Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Ο Βασίλης Μουλόπουλοσ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Κατά τη διάρκεια της Χούντας δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο αντιδικτατορικό κίνημα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα της Lotta Conitnua. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1981. Είναι δημοσιογράφος και εργάζεται στην εφημερίδα «Το Βήμα» ως διευθυντής σύνταξης και αρθρογράφος. Είναι Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συντακτών. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Βύνιου και έχει μία κόρη.


ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα

24/2/10



ΠΕΘΑΝΕ ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ

ΓΙΑΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ, ο ζωγράφος, ο καλλιτέχνης, ο παντοτινός

Αποχαιρετήσαμε σήμερα με άφατη θλίψη στο νεκροταφείο των Λεχαινών, της γενέθλιας πόλης του, τον Γιάννη Δημάκη, τον καλλιτέχνη και ζωγράφο, τον άνθρωπο και τον φίλο που άφησε έντονο το αποτύπωμά του στην πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Ο Γιάννης ο Δημάκης ήταν ένα παιδί, ακόμη κι όταν πέρασε τα 60 και με αυτή την παιδικότητα έζησε την επαρχία. Είναι ίσως από τους λίγους που είχαν απομείνει αμετανόητα επαρχιώτες, κι ήταν ο πρώτος που αμφισβήτησε τον επαρχιωτισμό, όσο κανείς άλλος, όχι μόνο στα λόγια, αλλά κάνοντας απόλυτο τρόπο ζωής τον αντικομφορμισμό.
Παιδί μιας φτωχής οικογένειας, παρατηρώντας την υφάντρα μάνα του να δημιουργεί στον αργαλειό της τα μικρά της αριστουργήματα, που παλιά στόλιζαν σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού, μυήθηκε στη μαγεία των χρωμάτων και των σχεδίων και στη μαγική δεξιοτεχνία των χεριών και όταν αργότερα έπιασε τα πινέλα της ζωγραφικής, τα χρησιμοποίησε με το δικό του τρόπο, όντας σχεδόν αυτοδίδακτος και σύντομα πέρασε από τις εκπαιδευτικές μιμήσεις σε μια εντελώς προσωπική ζωγραφική έκφραση, ακολουθώντας έναν ατομικό σουρεαλισμό, βγάζοντας τη γλώσσα σε μια συντηρητική επαρχιώτικη κοινωνία, προκαλώντας στην αρχή αυτό που λέμε «κοινό αίσθημα», αλλά κατακτώντας με το σπαθί του σε αλλεπάλληλες επώδυνες αναμετρήσεις, την αναγνώριση του καλλιτέχνη, που μπορεί λίγοι να τον καταλαβαίνουν, αλλά όλοι τον σέβονται.

Ο Γιάννης Δημάκης έκανε την τέχνη του τρόπο ζωής, όχι με τη σοβαροφάνεια των σπουδαιοφανών και των μεγαλόσχημων, αλλά μέσα από την απλότητα της καθημερινότητας, την απόρριψη κάθε ιδέας πλουτισμού ή απόκτησης υλικών αγαθών, τον αθυρόστομο λόγο του, την περιθωριακή διαβίωσή του , που όμως δεν απομακρυνόταν ποτέ από αυτά που θα λέγαμε κοινωνικά δρώμενα, ο Γιάννης ήταν πάντα μέσα στα πράγματα, τα παρακολουθούσε, τα σχολίαζε με τον ιδιότυπο τρόπο του. Ήταν άνθρωπος της μοναξιάς, αλλά και της αγοράς. Κορυφαία εκδήλωση αυτής της κοινωνικότητας, ήταν η συμμετοχή του στο τοπικό καρναβάλι, όπου πάντα έδινε τον τόνο ,όχι μόνο με τα άρματα που κατασκεύαζε, αλλά και με τα συνθήματα που περνούσε.
Συχνά, παλιότερα, ακούγαμε τον Γιάννη να βγαίνει στους δρόμους φωνάζοντας την αγαπημένη του λέξη «ΕΡΩΤΑΑΑΑΑ…».Ήταν μια λέξη που έδινε όλο το μέγεθος της προσωπικότητας του Γιάννη, μια λέξη που μέσα από την ηδονική φόρτισή της, προκαλούσε σε δημιουργία και διάλογο. Γιατί ο Γιάννης αντιπαθούσε πάντα τη σεμνοτυφία και τον καθωσπρεπισμό.

Η ζωή του Γιάννη ήταν μια περιπέτεια ενός ασυμβίβαστου παιδιού της επαρχίας που ήθελε να ζήσει το δικό του όνειρο και το έζησε ως το τέλος έτσι.
Ο τόπος τον έδιωχνε και τον τραβούσε. Κάποιες φορές επιχείρησε να φύγει, να ζήσει άλλες εμπειρίες, αλλά πάντα ξαναγύριζε και τελικά έμεινε οριστικά εδώ. Αυτός ο κατά βάθος βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, που πάλεψε με τα συναισθήματα ως το τέλος, που δίπλα στο πατρικό και γενέθλιο σπίτι του , έφτιαξε με τα χέρια του ένα δικό του σπιτάκι με έναν μικρό κήπο να καλλιεργεί τις ντομάτες και τα λουλούδια του. Όμως όταν είδε ,με τον τελευταίο μεγάλο σεισμό, το σπίτι που γεννήθηκε να κατεδαφίζεται, κατέρρευσε μέσα του ο ιστός, ο ομφάλιος λώρος, που τον κρατούσε δυνατό ν΄ αντέχει τις δυσκολίες του έντονου βίου του. Τότε παρουσιάστηκαν τα πρώτα σοβαρά προβλήματα υγείας, τότε ο Γιάννης απομονώθηκε, κλονίστηκε μέσα του ο ειρμός του κόσμου του. Και ο Γιάννης έφυγε από κοντά μας αθόρυβα, πάντα υπερήφανος, ασυμβίβαστος και αξιοπρεπής, όπως οι γνήσιοι καλλιτέχνες.

Διονύσης Κράγκαρης


----------------------------------------------------------------

Η είδηση για τον αίφνίδιο θάνατο του γνωστού καλλιτέχνη-ζωγράφου Γιάννη Δημάκη ,ακούστηκε σήμερα 24/2 το πρωί σαν κεραυνός εν αιθρία και γέμισε απέραντη θλίψη όλους τους κατοίκους των Λεχαινών.
Ο Γιάννης Δημάκης γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1949 και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους .Η απουσία του από την κοινωνική και πνευματική ζωή της πόλης θα γίνει αισθητή. Εκθέσεις του λεχουν οργανωθεί στην Αθήνα, τα Λεχαινά και άλλες πόλεις της Ηλείας.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο το πρωί.

18/2/10

Τα βιβλία του Ηλείου συγγραφέα Παναγιώτη Οικονομόπουλου με τίτλο:
1. “Δεκέμβρης του 1944” και υπότιτλο: “Κριτική προσέγγιση στα γεγονότα πριν και μετά τη σύγκρουση” και
2. 2. «Οι Εξόριστοι»

θα παρουσιαστούν το Σάββατο 20 Φλεβάρη 19.30 στο Αναγνωστήριο της Παπαχριστοπουλείου Βιβλιοθήκης Αμαλιάδας, στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης.
Για τα βιβλία θα μιλήσουν ο συγγραφέας Θεοδόσης Τζάννης και η δημοσιογράφος Ελένη Σκάβδη.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

για ΠΑΙΔΙΑ και ΝΕΟΥΣ



Ή σπρεντάρουμε ή σπιντάρουμε
Αν νιώθετε μια μαυρίλα από την κρίση, τα σπρεντ, τα δημοσιονομικά, τα φορολογικά, τους κινδύνους της οικονομίας κλπ. κλπ., δεν έχετε παρά να συμφωνήσετε ότι όλη αυτή τη συζήτηση, το μόνο σίγουρο που θα επιφέρει στο τέλος είναι να μας πρήξει και το συκώτι.

Ένα κάποιο αντίδοτο θα ήταν να βρεθούμε, να τα πούμε και να τα πιούμε! Γι’ αυτό και σκεφθήκαμε να οργανώσουμε μερικές βραδιές χωρίς πρόγραμμα, με ζωντανή μουσική και τραγούδια, αλλά και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…

Οι εκδηλώσεις ξεκινούν σήμερα

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

(λέμε 20:30 ώστε να ξεκινήσουμε το αργότερο στις 21:00)

στην αίθουσα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον Πύργο (Κρεστενίτη 19).

Σήμερα εμφανίζονται οι: Παύλος Αυγερινόπουλος (μπουζούκι, τραγούδι), Γιάννης Κακολύρης (κιθάρα, μαντολίνο), Θανάσης Καραμπέτσος (κρουστά), Τασία Κωστοβασίλη (τραγούδι, κιθάρα), Ελίνα Μίχου (τραγούδι, κιθάρα), Μάριος Μπούζα (πιάνο), Νίκος Νιάρχος (κιθάρα), Τζένη Παπαδοπούλου (τραγούδι), Παύλος Παπακωνσταντίνου (κιθάρα, τραγούδι), Κανέλλα Πολιτοπούλου (τραγούδι), Λάμπρος Σπηλιόπουλος (κιθάρα), Τάκης Τσίγκλας (μπουζούκι).

Βάλ΄τε επίσης στο πρόγραμμά σας ότι οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν Πέμπτη παρά Πέμπτη ως εξής:

Πέμπτη 4 Μαρτίου
Πέμπτη 18 Μαρτίου
Πέμπτη 8 Απριλίου
Πέμπτη 22 Απριλίου
Πέμπτη 6 Μαΐου.

3/2/10

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19ο αιώνα
Καρκαβίτσας Ανδρέας

(1866-1922)


«Ιστορία, παράδοση και σύγχρονη πραγματικότητα
στο έργο του Ανδρέα Καρκαβίτσα»

Ο κύκλος εκδηλώσεων : Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19ο αιώνα
συνεχίζεται με αφιέρωμα στο έργο του Ανδρέα Καρκαβίτσα
το Σάββατο 6.02.2010 , ώρα 1μ.μ. στο χώρο του Πολύεδρου.

Μιλάει: η Ουρανία Πολυκανδριώτη , Φιλόλογος, Ερευνήτρια Β’ στο ΙΝΕ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που είχαμε για την πεζογραφία των πρώτων πενήντα χρόνων (1830-1880 ρομαντική περίοδος) του ελληνικού κράτους έχει αλλάξει.
Η ανακάλυψη λησμονημένων ή άγνωστων έργων και η προσεκτικότερη μελέτη τών γνωστών πεζογραφημάτων έδειξαν ότι η περιγραφή και ο χαρακτηρισμός της πεζογραφικής παραγωγής της περιόδου, λίγο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ο αριθμός των έργων δεν ήταν ισχνός, όπως πιστευόταν, αλλά πολύ μεγαλύτερος.
Και σε αυτό το μεγαλύτερο σύνολο έργων περιλαμβάνονται και έργα αξιόλογα, τα οποία, προφανώς επειδή ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα, περιέπεσαν κατά τη διάρκεια του δημοτικιστικού αγώνα σε λήθη και παρέμειναν ξεχασμένα.
Αλλά και ορισμένα από τα έργα αυτής της περιόδου που δεν είχαν ξεχαστεί, είναι σημαντικότερα απ’ ότι τα παρουσίαζε η δημοτικιστικών προκαταλήψεων κριτική.
Τα πλέον αξιόλογα έργα της περιόδου είχαν διαμορφώσει για τους αναγνώστες της εποχής μια πεζογραφική παράδοση, την οποία θα πρέπει να μελετήσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τη λογοτεχνία εκείνης της εποχής.
Ο κύκλος των ομιλιών αυτών θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την πεζογραφία των δύο τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα (Γ. Βιζυηνός , Μιχ. Μητσάκης, Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Εμμ. Ροΐδης κλπ)• διότι αν και μετά το 1880, με την εμφάνιση νέων συγγραφέων, η πεζογραφία μας πορεύεται σε νέες κατευθύνσεις, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι δε συνδέεται με την προηγούμενη πεζογραφική παραγωγή. Οι ομιλητές –αυτού του κύκλου εκδηλώσεων- είναι όλοι μελετητές της πεζογραφίας του 19ου αιώνα και οι ομιλίες τους στηρίζονται σε ερευνητικά

Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλείας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε στο εμπορικό ναυτικό ως γιατρός. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους και λίγο αργότερα η κόντρα του με το Βενιζελικό κίνημα είχε ως αποτέλεσμα την εξορία του στη Μυτιλήνη. Παράλληλη της ιατρικής του πορείας ήταν και η συγγραφική του δουλειά. Το πρώτο έργο του το έγραψε στην Πάτρα μόλις είχε τελειώσει τις γυμνασιακές του σπουδές. Η πεζογραφία του κινήθηκε αρχικά στα πλαίσια της ειδυλλιακής ηθογραφίας με αρκετά λαογραφικά στοιχεία και πέρασε σταδιακά προς τον ρεαλισμό με στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού, με σχηματικό ορόσημο τη Λυγερή (1890) και κορυφαία έκφραση τον Ζητιάνο (1897). Πέθανε στο Μαρούσι το 1922 σε ηλικία 56 ετών.
Έργα του:
Πεζογραφία: Η Λυγερή. 1896.- Θεσσαλικές εικόνες• Ο Ζητιάνος. 1897- Λόγια της Πλώρης• Θαλασσινά διηγήματα. 1899- Παλιές αγάπες (1885-1897). 1900- Ο Αρχαιολόγος. 1904- Διηγήματα πραγματογνωστικά. 1920- Διηγήματα του Γυλιού. 1922- Διηγήματα για τα παληκάρια μας, 1922- Ο Διαολής• Και άλλα διηγήματα• 1939.

ΠΟΛΥΕΔΡΟ Κανακάρη 147 26221 Πάτρα τηλ. 2610 277342 e-mail: polyedro1@hol.gr

1/2/10


ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
----------------------------------------------------
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΑΨΩΔΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Καφέ-ΟΣΕ στα Λεχαινά, η καθιερωμένη μηνιάτικη εκδήλωση της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα «Σάββατα στο Σταθμό», ήταν προχθες αφιερωμένη σε ένα επίκαιρο θέμα. «Τοπική ιστορία και Αυτοδιοίκηση- Αλήθειες, ψέματα και σκοπιμότητες» κι όλα αυτά στον αρνητικό, για πολλούς, απόηχο της έκδοσης από το Δήμο Λεχαινών του βιβλίου του Κ.Λούρμπα «Ο Δήμος Μυρτουντίων και τα Λεχαινά».
Χωρίς παράταξη επισήμων, υμνωδίες χορωδών και παράτες, χωρίς βαρύγδουπα ονόματα στο πάνελ, πολίτες των Λεχαινών ανέλαβαν το βάρος να εισηγηθούν το θέμα και να συζητήσουν ήρεμα και αβίαστα με τους συμπολίτες τους.
Η Μαργαρίτα Αργυράκη, φιλόλογος, ανέλαβε να καταθέσει την άποψή της για το πώς πρέπει να γράφεται ένα βιβλίο τοπικής ιστορίας, ο Τάκης Λαίνάς, γεωπόνος και παλιό στέλεχος της αυτοδιοίκησης, μίλησε για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη σχέση της με την κοινωνία και τον πολιτισμό και ο Διονύσης Κράγκαρης, νομικός και συντονιστής της εκδήλωσης, παρουσίασε τις θέσεις του για την Άλλη Αυτοδιοίκηση , την Αυτοδιοίκηση των Πολιτών και την δημιουργία του τοπικού πολιτισμού στη σκιά ενός μεγάλου ονόματος , του Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Το νόημα της εκδήλωσης ήταν ότι ο πήχης του πολιτισμού στα Λεχαινά είναι πολύ ψηλά και οι προσπάθειες ορισμένων να τον προσαρμόσουν στα μέτρα τους οδηγεί σε ιλαροτραγικές καταστάσεις που εκθέτουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τον ίδιο τον τόπο.
Φυσικά, αμέσως μετά τις εισηγήσεις τον λόγο πήραν πολλοί πολίτες, από τα Λεχαινά και τους γύρω Δήμους και η συζήτηση που ακολούθησε επεκτάθηκε και στο περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά και στα όσα επακολούθησαν από την έκδοσή του.
Ο κ.δήμαρχος Λεχαινών, αν και προσκλήθηκε, δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση, αλλά μέσω του προέδρου του δημοτικού του συμβουλίου, απέστειλε στους διοργανωτές της εκδήλωσης ανυπόγραφη επιστολή που διαβάστηκε και η οποία ,μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι σε πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία για το παραπάνω βιβλίο «να δοθούν απόψεις-παραλείψεις στο συγγραφέα ώστε να γίνουν διορθώσεις σε επανέκδοσή του,..»! Παρόλα αυτά βέβαια το βιβλίο εξακολουθεί να διανέμεται από τον κ. δήμαρχο σαν να μη συμβαίνει τίποτα..
Οι πολίτες όμως των Λεχαινών τώρα ξέρουν!

24/1/10

ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010, ώρα 8μμ
Στο καφέ –ΟΣΕ Λεχαινών

ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΑΛΗΘΕΙΕΣ , ΨΕΜΑΤΑ και ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ


Δημόσια συζήτηση με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Ο Δήμος Μυρτουντίων και τα Λεχαινά»

----------------------------
Οργάνωση:
Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα
Με τη συμμετοχή της ΕΠΟΠ, της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών «Ανδρέας Καρκαβίτσας» και της Επιτροπής Πολιτών

15/1/10

ΑΤΑΦΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Διάβασα ότι, στην Ισπανία το τελευταίο διάστημα, μετά από νόμο που ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο, καταδικάζεται το καθεστώς Φράνκο και οι βαριές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα την περίοδο 1939-1975.
Ο νόμος αυτός δίνει το δικαίωμα σε οικείους των θυμάτων να προσβάλουν δικαστικές αποφάσεις και να ζητήσουν την αναθεώρησή τους.
Επίσης, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες αναζήτησης των θυμάτων του φασιστικού καθεστώτος, σε ομαδικούς τάφους και εγείρονται θέματα αποκατάστασης και ιστορικής δικαίωσης, καθώς και αποζημιώσεων εκ μέρους των συγγενών τους.
Δικαίως και με μεγάλη καθυστέρηση, γιατί το αίμα των νεκρών θυμίζει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό μας, εάν όντως θέλει να έχει μέλλον, την ανάγκη να στηριχθεί αποκλειστικά στη μοναδική στέρεα βάση, στη βάση της ιστορικής αλήθειας.
Ο επόμενος συνειρμός σίγουρα οδηγεί στα βήματα του πρωθυπουργού της Ελλάδας και στην επίσκεψή του στο νησί του Αϊ- Στράτη.
Εκεί, εγκαινίασε το Μουσείο της Δημοκρατίας, τονίζοντας πως πρόκειται για έργο μνήμης για τα «πέτρινα χρόνια» της ελληνικής ιστορίας.
Είπε επί λέξει: « Σήμερα οι ΄Ελληνες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αφετηρίες και εκλογική συμπεριφορά, τιμούμε όλες και όλους όσοι αγωνίστηκαν για αξίες και ιδανικά, θέτοντας το συλλογικό πάνω από το προσωπικό συμφέρον».
Ο Αϊ- Στράτης ήταν τόπος εξορίας και μαρτυρίου, από τη μεταξική περίοδο μέχρι το καλοκαίρι του 1962, αγωνιστών, εκατοντάδων ελλήνων κομμουνιστών.
Τα παραπάνω με έκαναν να θυμηθώ πρόσφατο ταξίδι μου στην Τρίπολη.
Πήγα εκεί τον Απρίλιο του 2007 προς αναζήτηση του τάφου ενός αγωνιστή, εξάδελφου του ζωγράφου Τσαρούχη, με το ίδιο όνομα, που θάφτηκε στη Τρίπολη μετά από τυφεκισμό, σύμφωνα με απόφαση του Στρατοδικείου, στις αρχές του 1949.
Βρέθηκα στην Τρίπολη σε αναζήτηση του «Κατσαρόγιαννου», ενός παλικαριού, που όπως μου περιέγραψε επιζών εκείνης της εποχής, κυνήγησε με τον μπαλντά τρεις χίτες, οι οποίοι προσπάθησαν προβοκατόρικα να δημιουργήσουν επεισόδιο στο μαγαζί του, στο κέντρο της Τρίπολης.
Ο Κατσαρόγιαννος από το γειτονικό στην Τρίπολη χωριό Ζευγολατιό, παντρεμένος με δυο ανήλικα παιδιά, εστιάτορας στο επάγγελμα, μέλος του Κ.Κ.Ε., ήταν ένας όμορφος άνδρας με κατσαρά μαλλιά που δεν πρόφτασε να ζήσει.
Σταυρώθηκε όπως και άλλοι πατριώτες, μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα στην Τρίπολη, μόνο γιατί ήταν κομμουνιστής?
Ο ίδιος αφηγητής μου περιέγραψε και ένα άλλο γεγονός της ίδιας περιόδου, για ένα άλλο παλικάρι από το γειτονικό χωριό Πέλαγος, τον Κωστάκη Μουλόπουλο, δικηγόρο στο επάγγελμα, που ζήτησε έξυπνα από τους δικαστές του να τοποθετήσουν στο δικαστήριο μεγάφωνα, δήθεν για να προβεί σε αποκαλύψεις ενάντια στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε.
Ενώ, αυτός κατόρθωσε να στρέψει τα μεγάφωνα ενάντια στους διώχτες του, καταγγέλλοντας τις μεθόδους και την πρακτική του φασιστικού καθεστώτος.
Στην Τρίπολη, αρχικά βρέθηκα στο ληξιαρχείο, όπου μαζί με τη ληξιαρχική πράξη θανάτου, που μου χορηγήθηκε, δεν ξέχασαν να απευθύνουν και συμβουλές, για τη στάση και συμπεριφορά στο μέλλον των συγγενών των εκτελεσθέντων αγωνιστών.
Το αρμόδιο γραφείο των αρχείων του κράτους, όπου αναζήτησα τα πρακτικά του Στρατοδικείου, ήταν κλειστό και δεν βρέθηκε αρμόδιος να μου δώσει κάποιες εξηγήσεις.
Ήταν η σύγχρονη εκδοχή της τυπικότητας ενός μηχανισμού που στήθηκε πάνω στα συντρίμμια ενός εμφύλιου πόλεμου.
Ενός κρατικού μηχανισμού που κανένας πολίτης δεν κατάφερε μέχρι τώρα να εμπιστευτεί, γιατί απλούστατα αυτός μηχανισμός από την αρχή δεν εμπιστεύτηκε τους πολίτες του.
Αναζήτησα στη συνέχεια μέσα στο παλιό νεκροταφείο της Τρίπολης τον τάφο.
΄Εψαξα όλα τα μνήματα. Πουθενά δεν υπήρχε χώρος να αποθέσω λίγα λουλούδια.
Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή, μια ψιλή βροχούλα κάλυπτε τον ουρανό και ομίχλη όλο το χώρο.
Διαπότιζε τις πέτρες και τα μάρμαρα του νεκροταφείου και τύλιγε στο βάθος την Τρίπολη.
΄Εμοιαζε σαν να έκλαιγε βουβά ο ουρανός?
Και όμως υπήρχε τάφος. ΄Εξω από το νεκροταφείο. Χωρίς σταυρό, πλάκα ή άλλο διακριτικό. ΄Ενας ομαδικός τάφος.
Πάνω του υπήρχαν κομμένοι κορμοί δένδρων.
΄Ισως, φυσικά σύμβολα των ηρώων που έπεσαν στο σημείο αυτό.
Και πιο πέρα, στη μάνδρα ακουμπούσε μια πλάκα που έγραφε: « Τιμή και δόξα στους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού».
΄Αφησα εκεί λίγα αγριολούλουδα.
΄Εμαθα, η πλάκα αυτή τοποθετήθηκε μετά από ενέργειες ανθρώπων που θέλουν να αποτελούν συνεχιστές του παλιού ηρωικού Κ.Κ.Ε., κόντρα στην τοπική εξουσία και στις απαράδεκτες απαγορεύσεις της.
Όμως, ήταν μια πλάκα θλιβερή, έτσι ακουμπισμένη τσόντα στη πέτρινη μάνδρα του νεκροταφείου.
Ο χώρος αυτός ένιωθα δεν ανήκει μόνο στην Τρίπολη. Ανήκει σε όλη την Πελοπόννησο. Στον ηρωικό αγώνα της 3ης Μεραρχίας του Δ.Σ.Ε., στους χιλιάδες αγωνιστές και κομμουνιστές που πάλεψαν για αξίες και ιδανικά και έθεσαν τα συλλογικά συμφέροντα πάνω από τα προσωπικά τους.
Είναι ο τόπος που έχυσε το αίμα του ο Κατσαρόγιαννος, ο Μουλόπουλος και τόσοι άλλοι αγωνιστές. Πρώτοι αυτοί σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, γράφοντας με το αίμα τους τις πιο ένδοξες σελίδες της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας.
Ηττήθηκαν αλλά, ο αγώνας αυτός αργότερα κατέληξε στο Βιετνάμ και στην Κούβα νικηφόρος.
Καμιά τιμή δεν αποδόθηκε στους νεκρούς αυτούς, βουβά περιμένουν το χέρι της Αντιγόνης που θα αψηφήσει τον Κρέοντα.
΄Ενιωθα η υγρασία του νεκροταφείου να διαποτίζει πέρα ως πέρα όλα τα συναισθήματα και τη ζωής μας.
Γιατί ο εμφύλιος, όσο οι νεκροί μας δεν τάφηκαν με τιμή που τους αξίζει, θα διαπερνά όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Είναι πόλεμος που συνεχίζεται με άλλη μορφή και δεν λέει να τελειώσει.

Αγ. Ζαχαριάδης