26/11/11

ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 8μμ
στο καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών

προβολή του ντοκιμαντέρ της Νέλλης Ψαρρού GOLFLAND;
θα ακολουθήσει συζήτηση με την ίδια την δημιουργό με θέμα
Η "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας
υπό το πρόσχημα του τουρισμού


οργάνωση Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα


GOLFLAND?
Ένα ντοκιμαντέρ που εξετάζει το θέμα, Τουριστική Ανάπτυξη και Γκολφ στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, εξετάζει τις προσπάθειες αναβάθμισης του τουρισμού μέσα από ποικίλες επενδυτικές προσπάθειες δημιουργίας γηπέδων γκολφ, ξενοδοχείων και παραθεριστικών κατοικιών, τις αντιδράσεις πολιτών και (οικολογικών και άλλων) οργανώσεων, τις θέσεις των επιστημόνων αλλά και τις προθέσεις της πολιτείας. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ ταξίδεψαν σε 5 μέρη της Ελλάδας προκειμένου να αναδείξουν μέσα από διαφορετικά μεταξύ τους παραδείγματα τις προσπάθειες δημιουργίας θερέτρων γκολφ στην Ελλάδα. Τα μέρη αυτά είναι: Αταλάντη (εκκρεμεί η έγκριση μιας τέτοιας επένδυσης), Βόλος (οι τοπικές οργανώσεις φαίνεται να το πάγωσαν το θέμα), Κασσάνδρα Χαλκιδικής (φορείς προσέφυγαν στο ΣτΕ και το σταμάτησαν), Χερσόνησος Κρήτης (φτιάχτηκε ένα γκολφ χωρίς άλλες οικιστικές εγκαταστάσεις, όπως συνήθως επιδιώκεται), Πύλος (η πρώτη τέτοια μεγάλη επένδυση που υλοποιείται στην Ελλάδα). Για την αξιοπιστία των επιχειρημάτων προσεγγίστηκαν οικολογικές οργανώσεις, επιστήμονες υπέρ και κατά, οι ίδιοι οι επενδυτές ή εκπρόσωποί τους, καθώς και πολιτικοί παράγοντες. Συναφής με το θέμα και η κατακλείδα της ταινίας, όπου παρουσιάζονται οι προθέσεις των «στρατηγικών επενδυτών» καθώς και της ίδιας της πολιτείας μέσω του νομοσχεδίου fast-track.
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι προϊόν έρευνας της συγγραφέως και πρώην πανεπιστημιακού Νέλλης Ψαρρού, καθώς και όλων των συνεργατών, που συνεισέφεραν εθελοντικά την εργασία τους σε αυτή την προσπάθεια ανεξάρτητης ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών, και όχι μόνο. Κίνητρο γι' αυτή τη δουλειά υπήρξε η ενημέρωση του κόσμου πάνω σε ένα θέμα που ελάχιστα είναι γνωστό στους πολίτες, αλλά και η κρισιμότητα και επικαιρότητά του - ειδικά μετά τις πρόσφατες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις καθώς καταλήγει στο φλέγον ζήτημα της "αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας".
Η ΝΕΛΛΗ ΨΑΡΡΟΥ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=54

12/11/11

Ένας γνωστός, άγνωστος στρατιώτης


Λέμε, ο άγνωστος στρατιώτης. Αυτός ο στρατιώτης, που εικονίζεται στη φωτογραφία δεν είναι άγνωστος. Μου την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο γιος του. Πίσω η φωτογραφία γράφει "Κορυτσά 1941".
Αυτός ο στρατιώτης πολέμησε στην Αλβανία. Ο γιος του πήγε πρόσφατα εκεί, είδε τα πανύψηλα βουνά, όλο πέτρα, είδε τα ελληνόφωνα  χωριά, επισκέφθηκε το στρατιωτικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες. Ελληνικό νεκροταφείο με αμέτρητους τάφους ελλήνων στρατιωτών, οι περισσότεροι ανώνυμοι- των αφανών. Εκεί  ο γιος θυμήθηκε τον πατέρα του. Σε τι βουνά ανέβηκε, τι τράβηξε, πόσα υπέφερε. Ο πατέρας του δεν σκοτώθηκε. Γύρισε με τα πόδια στο χωριό του, ρακένδυτος και ψειριασμένος. Μετά από εφτά χρόνια γέννησε τον γιο που μου έδωσε τη φωτογραφία. Από περιέργεια , του είπε ένας φίλος του συμβολαιογράφος,  κοίταξα κάποτε να δω στο αρχείο μου, αν έγιναν συμβόλαια την ημέρα της κήρυξης του πολέμου, την 28 Οκτωβρίου 1940. Με έκπληξη είδα ότι είχε γίνει ένα πωλητήριο, όπου ο πατέρας σου, είπε στο γιο, πουλούσε ένα οικόπεδό του. Έτσι εξηγήθηκε πολύ αργότερα και η απορία πολλών συγχωριανών του στρατιωτών πού βρήκε τόσα λεφτά και ξόδευε. Ο πατέρας μου , είπε ο γιος, ήταν ανύπαντρος τότε και φαίνεται ότι μπροστά στο αβέβαιο της επιστροφής θέλησε να μη στερηθεί τα αναγκαία. 
Με τις σκέψεις αυτές γύρισε ο γιος του στρατιώτη από την Αλβανία, τη Βόρεια Ήπειρο. Μετά έψαξε και βρήκε τη φωτογραφία του στρατιώτη πατέρα του.

8/11/11

Καλό ταξίδι φίλε Μήτσο

Αυτό το παράθυρο έκλεισε σήμερα για πάντα.Και ο μοναχικός ένοικος του σπιτιού στον πεζόδρομο του σιδηροδρομικού σταθμού των Λεχαινών , έφυγε για το μακρινό του ταξίδι. Ο Μήτσος ο Μηχανός, ο Σκάρλας, ο ασυμβίβαστος, έζησε εκεί τα τελευταία του χρόνια, αποκομμένος από μια κοινωνία που βυθίστηκε στην κατανάλωση, στην ιδιώτευση και την υποκρισία. Αυτός είχε δει από καιρό και μας προειδοποιούσε με το μελαγχολικό του χαμόγελο, πάντα σιωπηλός. Θα θυμόμαστε για πάντα την καλοσύνη του, το χαμόγελό του, αλλά και τη αφανή  προσφορά του στον τοπικό μας πολιτισμό, την ανιδιοτελή αγάπη του για τον Σύλλογο Ανδρέα Καρκαβίτσα που τον "κράτησε"  μόνος του σε χαλεπούς καιρούς, για τον Ηλειακό , για τα Λεχαινά.
Καλό σου ταξίδι Μήτσο, φίλε των ανέμελων παιδικών  χρόνων και της δημιουργικής νιότης.