Ήταν τοποθετημένα σε μια πρόχειρα διαμορφωμένη προθήκη, στην πάνω
μεριά ενός παλιού ξύλινου γραφείου. Στην αρχή στον προθάλαμο του δημοτικού
μεγάρου και στη συνέχεια στο νεοεγερθέντα όροφο που στεγαζόταν η δημοτική
βιβλιοθήκη. Ήταν σπασμένα αγγεία πήλινα, αρχαία κτερίσματα από τάφο του 4ου π.χ. αιώνα που
βρέθηκε στην περιοχή των Αλυκών.
Στάθηκα πολλές φορές μπροστά τους το
πρώτο διάστημα και τα κοίταζα. Φανταζόμουνα διάφορα για την ιστορία των
προσώπων που θάφτηκαν εκεί, τα μυστικά που έκρυβαν αυτά τα αγγεία.
Ίσως, σκεφτόμουνα να ήταν κάποια δοχεία με
μαγικά αρώματα μιας όμορφης κοπέλας εκείνης της εποχής. Ή να φύλαγαν μέσα τους
αναθήματα ή και τιμαλφή.
Στη συνέχεια έπαψα να τα κοιτάζω. Το
ίδιο φαντάζομαι και άλλοι άνθρωποι. Αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο με τον χώρο,
ήταν σαν μην υπάρχουν. Τοποθετημένα αργότερα δίπλα στο server στον προθάλαμο της δημοτικής βιβλιοθήκης,
έπαψαν να φαίνονται πια.
Εκεί στην παραλία του Αι Θανάση και πιο
πέρα μέχρι το Κοτύχι είναι γεμάτη η αμμουδιά με σπασμένα κεραμικά από τάφους
αρχαίας εποχής.
Όλα δείχνουν πως κάποτε στον τόπο αυτό
ήκμασε κάποιος αρχαίος πολιτισμός. Εκεί είχε την εκβολή του ο ποταμός Πηνειός, μέχρι που ο
Ηρακλής τον έστρεψε στην παραλία της Γαστούνης.