26/5/13

ΓΟΗΤΕΥΣΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ ΣΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΒΡΑΔΙΑ

 Μια ώρα γεμάτη ποίηση, μια βραδιά αφιερωμένη στον ποιητικό λόγο ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους έλληνες ποιητές.Πράγματι ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς γοήτευσε το κοινό που κατέκλυσε χθες βράδυ το καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών στην εκδήλωση που οργάνωσε η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα. Διάβασε πολλά ποιήματά του, μίλησε για τη ζωή και το έργο του και στο τέλος απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού.

16/5/13

Ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς διαβάζει ποιήματά του

ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ

Σάββατο 25 Μάη  2013, ώρα 8.30μμ
στο καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών


ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς
διαβάζει ποιήματά του 
και συνομιλεί με το κοινό


8/5/13

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

του Τάκη Λαϊνά

Αφιερώνεται στο φίλο μου ποιητή Χ. Ντάντο

Μέρος 1ο

Η ομαδική πτήση των πουλιών ήταν και είναι μια εικόνα που πάντα με γοήτευε. Η γεωγραφική θέση, η βλάστηση και κυρίως τα νερά, λίμνες λιμνοθάλασσες ποτάμια βάλτοι, είναι οι αιτίες που έχουμε πολλές τέτοιες όμορφες εικόνες στο τόπο μας. Νωρίς την άνοιξη και συνήθως το μεγαλοβδόμαδο περνούν τα τρυγόνια. Έρχονται από το Νότιο ημισφαίριο που χειμωνιάζει και πηγαίνουν στο Βόρειο που καλοκαιριάζει. Διασχίζουν την Αφρική και όλη τη Μεσόγειο και κουρασμένα εξαντλημένα και αδύναμα κάνουν πρώτη στάση στα Στροφάδια και την Ζάκυνθο, όπου γίνονται εύκολη λεία των κυνηγών, ανασυντάσσονται γρήγορα και πάλι σε ομάδες συνεχίζουν περνώντας από συγκεκριμένα σημεία κάθε φορά, Κάστρο, Αλυκές Λεχαινών, Φάλαρη και προορισμό την Ουκρανία, τη Ρωσία και αλλού. Τα ίδια πουλιά επιστρέφουν το Δεκαπενταύγουστο για τον ίδιο λόγο γιατί ο καιρός αντιστρέφεται, αλλά είναι ψωμωμένα και δυνατά και σαφώς πλουσιότερη και νοστιμότερη λιχουδιά μαγειρεμένα στην κατσαρόλα. Αυτό το γεγονός μου έδινε την ευκαιρία στο τέλος της δεκαετίας του ’60 να κάνω πολιτική κριτική με χιούμορ στο συνομήλικό μου Βασίλη, κυνηγό και δεξιό, λέγοντας ότι στις χώρες του προλεταριάτου υπάρχει ευημερία κι όλοι τρώνε και περνούν καλά, ενώ στην Αφρική τον τρίτο κόσμο, αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης του καπιταλισμού υπάρχει πείνα γενικώς, ακόμα και τα τρυγόνια πεινάνε, και άραγε εμείς ποιο κόσμο θα διαλέξουμε; Αυτά λέγαμε παιδιά και γελούσαμε.