ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ, ΤΟΥ ΑΡΑΠΗ , ΤΟΥ ...ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΚΕΛΠΩΣ

Την εβδομάδα του Πάσχα στην περιοχή μας επιβιώνουν διάφορα... καυστικά έθιμα, όπως το κάψιμο του Αράπη στη Γαστούνη και το κάψιμο του Ιούδα στο Νιοχώρι Κυλλήνης. Τα πυροφόρα αυτά έθιμα, μου θύμισαν το κάψιμο του...Βενιζέλου που συνέβη στα Λεχαινά την 21 Μαρτίου 1935, δηλαδή λίγες ημέρες μετά το αποτυχημένο κίνημα των βενιζελικών αξιωματικών , που οδήγησε στην παλινόρθωση της μοναρχίας , στις απηνείς διώξεις των βενιζελικών και άλλες εθνικές περιπέτειες. Μεταφέρω επακριβώς όσα περιγράφει ο ανταποκριτής της εφημερίδας του Πύργου "Πατρίς" ονόματι "Πλάτανος" (και κατά κοσμον Στέφανος Καπώνης):

ΕΚΑΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΤΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Λεχαινά (του ανταποκριτού μας)

Εις την μεγάλην πλατείαν, πλησίον της αγοράς μας, Χατζηγιάννη, το απόγευμα της παρελθούσης Κυριακής εκάη το καταπληκτικώς ομοίωμα του λαομισήτου Βενιζέλου εν μέσω αληθώς απεριγράπτου ερεθισμού και λύσσης του μαινομένου λαού εναντίον του βυσσοδόμου και υπονομευτού τούτου της Ελληνικής Φυλής.Η καύσις εγένετο κατόπιν συντόμου διαδικασίας υπό σχηματισθέντος στρατοδικείου, αποτελουμένου εξ εφίππων ανωτέρων αξιωματικών.Οι στρατοδίκαι ανεσκόπησαν εμμέτρως όσον και επιτυχώς όλων την εθνοκτόνον δράσιν του μητραλοίου και κατόπιν εξέδωσαν την τρομεράν αλλ΄αρμόζουσαν απόφασιν της τιμωρίας του δια του θανάτου της πυράς υπό τα ραγδαία χειροκροτήματα και της ζωηράς επιδοκιμασίας και χαράς αγαλλιάσεως του μαινομένου και αλλαλάζοντος πλήθους.Το ομοίωμα περιείχε κροτίδας πολλάς, αι οποίαι κατα την εκρηξίν των μετέβαλον τον προδότην εις μύρια τεμάχια, ενώ ο λαός εμαίνετο και ωρύετο με στεντορείας φωνάς".!

Ο Ιούδας, ο Αράπης, ο Βενιζέλος, ο Εχθρός, ο Προδότης, ο Καταστροφέας....ο Αλλος!
Είναι δουλειά των , ειδικών , λαογράφων, κοινωνιολόγων κλπ ,να ερμηνεύσουν την επιβίωση αυτών των εθίμων.

Εγώ πάντως από τα έθιμα της φωτιάς των ημερών του Πάσχα ,  προτιμώ και εγκρίνω μόνο τη " φωτιά της Κέλπως " που ανάβει (από χρόνια με φροντίδα των απογόνων της) κάθε  Μεγάλη  Παρασκευή, το βράδυ της περιφοράς των Επιταφίων,  μπροστά στο κοιμητήριο της μικρής μας πόλης.Είναι μια φωτιά εξαγνισμού και ελπίδας.Γιατί Κέλπω σημαίνει Ελπίδα.

Για την ιστορία: Η Κέλπω (Ελπίδα)  σύζυγος Δημητρίου Κουρή το γένος Διονυσίου Αλικανιώτη και της Δημήτρως , αγρότισσα, γεννήθηκε στα Λεχαινά την 18 Ιουλίου 1893 και απεβίωσε στα Λεχαινά την 19 Μαϊου 1977 .Την παράδοση της Φωτιάς της Μεγάλης Παρασκευής συνεχίζει εκ μέρους της οικογένειας ο εγγονός της Μήτσος Ζώη  Κουρής (Καντούρας). 
Δ.Κ.